ارش جنایت از منظر فقه اهل بیت علیهم السلام و فقه حنفیه
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
/ طلبه اشتیاق حسین انجم
نام ساير پديدآوران
؛ استاد راهنما محمدباقر محمدی.
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
جامعه المصطفی (ص) العالمیه، مجتمع آموزش عالی فقه
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۵
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
ح، ۱۴۸ص.
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص. ۱۴۰ - ۱۴۸؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
فقه و معارف اسلامی، فقه قضایی
زمان اعطا مدرک
فروردین ۱۳۹۵
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
از جمله مهمترین قواعد حاکم در باب دیات قاعده ارش و حکومت است که از آن با عبارتهای مختلف همچون «کل ما لا تقدیر له ففیه الارش» تعبیر میشود. گر چه نسبت به موارد و مصادیق ارش میان فقهای شیعه و سنی و حتی بین فقهای هر گروه، اختلاف عقیده است، اما در اصل این قاعده، اختلافی نیست و میتوان گفت: این قاعده به عنوان «هر موردی که جنایتی تحقق یابد و دیه آن مقدری از سوی شارع تعیین نشده» یکی از مسلمات فقه اسلامی و مورد اجماع فقهای مذاهب اسلامی است و با اینکه این قاعده از مسلمات فقه اسلامی است ولی به حق تنقیح نشده و اغلب فقها در روش محاسبه آن به ذکر عبد انگاری اکتفا نمودند که قطع نظر از هر گونه اشکال دیگر در زمان حاضر کارایی ندارد بنابراین مسئله هنوز هم نیاز به بررسی دارد. در نوشته حاضر سعی شده است در فصل اول پس از بررسی دقیق واژه «ارش» و واژههای مشابه آن (حکومت و اجتهاد)، از دیدگاه لغت، فقه و ورایات و تبیین ماهیت آن از نظر فقه اهل بیت، حنفیه و قانون مجازات جمهوری اسلامی ایران، به مستندات این قاعده پرداخته شده و پس از آن در فصل دوم موارد ارش در فقه دو مذهب در حد توان با استدلال ذکر شده است سپس در فصل سوم احکام مربوط ارش از دیدگاه طرفین تبیین شده است و در فصل پایانی به روش تعیین، حد و اندازه و مرجع تعیین ارش پرداخته شده است و در نهایت بر بازبینی این مسئله در فقه تأکید شده است. واژگان کلیدی: جنایت، ارش، حکومت، اجتهاد، دیه، روش تعیین ارش، مرجع تعیین ارش
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
دیات (فقه)
موضوع مستند نشده
فقه حنفی -- قرن ۱۴
موضوع مستند نشده
فقه جعفری -- قرن ۱۴
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )