ادب از ارزشمندترین میراثهای حیات آدمی و منشا آثار و برکات بسیاری است. زیرا ادب مجموعه ای از رفتارهای زیباست و زیبایی را همگان می پسندند و انسان با ادب را دوست دارند. به گونه ای که عمل به آن باعث احترام متقابل انسان ها و موجب ازدیاد مهر و محبت آن ها به همدیگر می شود پس باید ادب را سرمشق اخلاق و زندگی اجتماعی خویش قرار دهیم. تا یک جامعه ی ایده آل و موفق داشته باشیم. زیرا در سایه سار ادب، آیین درست زندگی و راه و رسم حیات سعادت آفرین فراروی بشریت قرار می گیرد. خداوند متعال در قرآن کریم از جلوه های ادب انبیاء (ع) یاد نموده و ایشان را مظهر در گفتار و رفتار معرفی نموده است. تا جامعه ی بشری با الگوپذیری از سیره و روش ایشان به سعادت و کمال واقعی برسند. در این رابطه لازم دیدیم با تکیه به قرآن مجید به تبیین ابعاد ادب انبیاء (ع) بپردازیم تا از این طریق این اسوه های حسنه بشریت را بهتر و کامل تر بشناسیم و در مکتب تربیتی آن بزرگواران راه و روش درست را بیاموزیم. از آنجا که انبیای الهی در همه ی شئون زندگی خویش مودب بوده، در این پژوهش ابتدا به بررسی ادب انبیاء (ع) در مقابل پروردگار که مهم ترین نمود، ادب است پرداخته می شود و سپس ادب انبیاء (ع) در برابر والدین مطرح می شود که زمینه ی معاشرت نیکو با مردم است. در خاتمه ادب ایشان در ارتباط با مردم بیان می شود که با توجه به آیات قرآن، شایسته ترین نحوه ی گفتار و رفتار است. با بررسی های انجام گرفته اکثر کتب قصص به صورت کلی و قصه وار سرگذشت انیباء (ع) را مطرح نموده اند. بیان ادب انبیاء (ع) به عنوان مقدمه ی گام های بعدی در جهت معرفی الگوهای قرآنی باشد
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
قرآن
اصطلاح موضوعی
انبیاء
اصطلاح موضوعی
ادب
اصطلاح موضوعی
اسوه
اصطلاح موضوعی
الگو
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )