بررسی مقایسه ای نگرش افراد دارای ناتوانی و خانواده هایشان و کارکنان مراکز توانبخشی نسبت به ناتوانی در شهر تهران در سال ۱۳۹۵
نام عام مواد
[پایاننامه]
عنوان اصلي به زبان ديگر
,A> comparative study on the attitude of disabled people and their families and employees of rehabilitation centers toward disability of Tehran city>
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation))
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۷
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۹۰ص.
يادداشت کلی
متن يادداشت
پیوست
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
مدیریت توانبخشی Rehabilitation Management
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۷/۰۷/۲۳
کسي که مدرک را اعطا کرده
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation))
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه : سلامت انسان ها به عنوان یک حق اساسی و یک دارایی و سرمایه ارزشمندی برای تمامی سطوح و طبقات اجتماع است .سلامت نا مطلوبی که افراد دارای ناتوانی تجربه میکنند لزوما نتیجه مستقیم ناتوانی آنها نمی باشد، بلکه میتواند با، عوامل محیطی شامل محیط فیزیکی، اجتماعی و نگرشی که افراد درآن زندگی میکنند، در ارتباط باشد .بررسی نگرش به ناتوانی، در افرادی با نقش های متفاوت که با افراد دارای ناتوانی در ارتباط هستند، می تواند اطلاعات مفیدی برای شناخت وضعیت موجود نگرش فراهم نماید .با توجه به مطالب فوق، این مطالعه با هدف بررسی وضعیت نگرش گروه های مختلف از جمله افراد دارای ناتوانی، خانواده هایشان و کارکنان مراکز توانبخشی روزانه نسبت به ناتوانی، انجام شده است .روش :این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت مقطعی انجام شد .جامعه تحقیق در این مطالعه شامل افراد دارای ناتوان و خانواده هایشان، کارکنان مراکز روزانه توانبخشی خصوصی ودولتی شهر تهران بود .حجم نمونهای معادل با ۱۲۵ نفر در هر گروه تعیین شد، که به طور تصادفی انتخاب شدند .ابزار این پژوهش پرسشنامه سنجش نگرش ATDP یوکر ۱۹۶۰ بود .پرسشنامه ATDP شامل ۳۰ پرسش مرتبط با نوع نگرش افراد میباشد .نمره کل این متغیر بین ۳۰تا ۱۸۰ میباشد .نمرات پایین تر از ۹۰ به عنوان نگرش منفی و نمرات بالاتر از ۹۰ به نگرش مثبت در نظر گرفته شد .روش و روا ا ای ش ا ۰/۹۴ تعیین گردید .روش آزن- باز آزمون رد ار . از شاخص آافای کرونباخ استفاده شد .طبق آن ضریب همبستگی پرسشنامه سنجش نگرش ۸۶.۰ تعیین شد .این پرسش نامه همرا یک پرسشنامه جمعیت شناختی مخصوص شرکت کنندگان هر گروه در اختیار آن ها قرار گرفت .برای تجزیه و تحلیل از روش های آمار توصیفی و همچنین از آمار استنباطی استفاده شد .یافته ها :نمره نگرش در سه گروه مورد مطالعه بدست آمد و مشاهده شد کمترین میانگین نمره نگرش در گروه خانواده(همراه)، عدد ۱۰۰/۳۸ و بیشترین میانگین نمره نگرش در گروه افراد دارای ناتوانی و با عدد ۱۱۰/۸۵ گزارش شده است .در گروه خانواده بین شرکت کنندگان زن و مرد در نمره نگرش اختلاف معنا داری وجود داشت و نگرش مردان بهتر از زنان گزارش شده است .در گروه افراد دارای ناتوانی بیشترین نمره نگرش مربوط به افراد با تحصیلات زیر دیپلم با نمره ۱۲۹ میباشد .در گروه افراد دارای ناتوانی بیشترین نمره نگرش مربوط به افراد دارای ناتوانی بینایی با نمره ۱۲۹ میباشد .در گروه خانواده ها و همراه بیشترین نمره نگرش مربوط به خانواده هایی بود که دارای فرد ناتوانی از نوع شنوایی میباشند .نتیجه گیری :همان طور که از یافته های پژوهش پیداست شرکت کنندگان در این مطالعه به طور کلی نگرش مثبتی به پدیده ناتوانی داشتند .این امر میبایست زمینه ساز انجام فرایند هایی باشد که عوامل ایجاد این نگرش مثبت را شناخت تا بتوان با تقویت و گسترش آنها نگرش به ناتوانی همواره بهتر شود .با توجه به یافته ها، باید ذکر کرد عوامل مداخله گر روانی تاثیر گذار در نگرش افراد خانواده باید کنترل و مدیریت شود .مادران و به طور کلی همراهان مونث، آسیب پذیرتر هستند و بیشتر در معرض چالش های روند درمانی هستند و این امر در نگرش آنها تاثیر دارد .کلید واژه :نگرش ، ناتوانی ، فرد دارای ناتوانی، توانبخشی ، کارکنان توانبخشی، خانواده
متن يادداشت
Introduction: Human health is a fundamental right and an asset and valuable asset for all levels and classes of society. The disadvantaged health of people with disabilities is not necessarily a direct result of their disability, but can also be associated with environmental factors, including the physical, social and attitudes of people living in them. According to the above, this study was conducted to examine the attitudes of various groups, including people with disabilities, their families and employees of daily rehabilitation centers in relation to disability. Method: This research was a descriptive-analytic and cross-sectional study. The research community in this study included people with disabilities and their families, employees of the private and public rehabilitation centers in Tehran. The sample size was equivalent to 125 individuals in each group selected randomly. The instrument of this research was the 1960 ATCA attitude survey questionnaire. The ATDP questionnaire contains 30 questions related to the attitude of individuals.The total score of this variable is between 30 and 180. Scores below 90 will be considered as negative attitudes and scores above 90 will be considered positive. The Cronbach's auxiliary index was used. The correlation coefficient of the questionnaire was 0.86. The questionnaire also provided a demographic questionnaire for each group of participants. Descriptive statistics and inferential statistics were used to analyze the data. Results: The attitude score was obtained in three groups of people with disabilities, families and rehabilitation staff, and the lowest mean attitude score in the family group (companion) was 100/38. The highest mean of attitude score in the group of people with disabilities was reported with the number of 85.110. There was a significant difference in attitude scores between male and female participants in attitude scores, and men's attitudes were better than women. In the group of people with disabilities, the highest attitude score is for those with a post-secondary education with a score of 129. In the staffing group, a higher score in the attitude with a little difference is related to the group of undergraduate students. In the group of people with disabilities, the highest attitude score is for those with visual impairment with a score of 129. CONCLUSION: As the findings of the study suggest, participants in this study generally had a positive attitude toward the disability phenomenon. This should be the basis for the processes that identify the factors creating this positive attitude, so that their attitude to disability can always be improved by strengthening and expanding them. Regarding the findings, it should be noted that the psychoactive factors affecting the attitude of the family should be controlled and managed. Mothers and, in general, female companions are more vulnerable and are more exposed to the challenges of the treatment process, and this affects their attitudes. Keyword: attitude, disability, person with disabilities, rehabilitation, rehabilitation staff, family
خط فهرستنویسی و خط اصلی شناسه
ba
عنوان اصلی به زبان دیگر
عنوان اصلي به زبان ديگر
,A> comparative study on the attitude of disabled people and their families and employees of rehabilitation centers toward disability of Tehran city>
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
disability
مقوله موضوعی
متن عنصر شناسه ای مقوله موضوعی
ناتوانی
متن عنصر شناسه ای مقوله موضوعی
disability
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )