Evaluating of Promoter Region Polymorphism and Expression of Genes (TNP2, AZFa, SYCP3) at the Patients with Azoospermia
نام عام مواد
Dissertation
نام نخستين پديدآور
Mohammad Ismael Ibrahim Jebur
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
Narges
تاریخ نشرو بخش و غیره
1402
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
128p.
ساير جزييات
cd
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
Ph.D.
نظم درجات
Genetics
زمان اعطا مدرک
1402/06/14
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
Azoospermia is the complete absence of sperm in the ejaculate. Around 15% of infertile males suffer from azoospermia. Despite this advancement in diagnosis, azoospermia remains the most challenging issue in infertility treatment. The aim of this study is to investigate TNP2 and SYCP3 promoter region polymorphism, AZFa microdeletion, and gene expression levels in 100 azoospermic men. TNP2 SNP was studied using restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) and a specific endonuclease enzyme. The allele-specific PCR assay was carried out in two PCR reactions using two SYCP3 forward primers paired with a common reverse primer. Specific amplification confirms the presence of a particular allele. Multiplex polymerase chain reaction (PCR) with two STSs was used to detect AZFa microdeletion, as recommended by the European Academy of Andrology. TNP2, SYCP3, and AZFa region main gene (DDX3Y) expression levels were determined as well using quantitative real-time PCR, and ROC curve analysis was used to determine these genes' diagnostic potential. Infertile males' TNP2 genotyping and allelic frequency did not differ significantly from fertile volunteers. The allelic frequency of the SYCP3 mutant allele (C allele) was significantly altered in azoospermia cases (p-value=0.006). Patients with azoospermia and oligozoospermia were found to have sY84 and sY86 deletions. Furthermore, SYCP3 and DDX3Y expression levels were lower in the azoospermia group, and with AUCs of 0.722 and 0.720, they show biomarker potential for azoospermia diagnosis. TNP2 on the other hand, did not show any significantly altered expression in the azoospermic cases. The findings indicate that decreasing SYCP3 and DDX3Y mRNA expression profiles in testicular tissue increases the likelihood of spermatozoa retrieval in azoospermic individuals. Furthermore, no significant association was found between TNP2 polymorphism and azoospermia; however, the SYCP3 polymorphism homozygous genotype TT is significantly associated with azoospermia incidence. Although AZFa microdeletion was discovered in some cases of azoospermia, more research is needed to emphasize the importance of Y chromosome microdeletion in the characterization of male infertility.
متن يادداشت
آزواسپرمی به معنای فقدان کامل اسپرم در انزال است. حدودا 15 درصد از مردان نابارور از آزواسپرمی رنج می برند. با وجود پیشرفت¬های فراوان در تشخیص ناباروری، آزواسپرمی چالش برانگیزترین مسئله در درمان ناباروری است. هدف از این مطالعه بررسی پلیمورفیسم ناحیه پروموتر TNP2 و SYCP3، ریزحذف های ناحیه AZFa و بررسی سطح بیان این ژن¬ها در 100 مرد مبتلا به آزواسپرمی است. بررسی پلی مورفیسم ناحیه TNP2 با استفاده از پلی مورفیسم¬های طولی محدود شونده یا RFLP و بکارگیری یک آنزیم اندونوکلئاز خاص صورت گرفت. بررسی پلیمورفیسم ژن SYCP3 با استفاده از روش مولکولی Allele-specific PCRدر دو واکنش PCR با استفاده از دو پرایمر فوروارد جفت شونده با پرایمر معکوس مشترک انجام گرفت و وجود آلل خاص با مشاهده محصولات حاصل از PCR مورد تایید قرار گرفت. طبق توصیه آکادمی اروپایی آندرولوژی (EAA)، با استفاده از دو STS و روش مولکولی Multiplex PCR تشخیص ریزحذف¬های ناحیه AZFa انجام پذیرفت. سطح بیان ژن TNP2، SYCP3 و ژن اصلی ناحیه AZFa یعنی ژن DDX3Yنیز با استفاده از Real-time PCR تعیین گردید و از آنالیز منحنی ROC برای تعیین پتانسیل تشخیصی این ژنها استفاده شد. با انجام آنالیز¬های آماری، ژنوتیپ¬های TNP2 و فراوانی آللی مردان نابارور تفاوت معنی داری با داوطلبان بارور نداشت. بر اساس نتایج فراوانی آللی، آلل جهش یافته ژن SYCP3 یعنی آلل C به طور قابل توجهی در موارد آزواسپرمی تغییر یافته است با p-value=0.006. بیماران مبتلا به آزواسپرمی و اولیگوزواسپرمی دارای حذف sY84 و sY86 بودند. علاوه بر این، سطح بیان ژن¬های SYCP3 و DDX3Y در گروه آزواسپرمی نسبت به مردان بارور با کاهش چشمگیری مواجه است و به ترتیب با 0.722 AUC و 0.720، پتانسیل نشانگر زیستی (بیومارکر) را برای تشخیص آزواسپرمی نشان میدهند. از سوی دیگر، TNP2 هیچ تغییر قابل توجهی در موارد آزواسپرمی نشان نداد. یافته¬ها نشان می¬دهد که کاهش پروفایل بیانی SYCP3 و DDX3Y در بافت بیضه، احتمال بروز آزواسپرمی را افزایش می دهد. علاوه بر این، هیچ ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم TNP2 و آزواسپرمی یافت نشد. با این حال، پلی مورفیسم SYCP3 همراه با ژنوتیپ هموزیگوت TT به طور قابل توجهی با بروز آزواسپرمی مرتبط است. اگرچه ریزحذف¬های ناحیه AZFa در برخی موارد آزواسپرمی یافت شدند، اما تحقیقات بیشتری برای تأیید اهمیت این ریزحذف های بر¬روی کروموزوم Y در توصیف ناباروری مردان مورد نیاز است.
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
بررسی پلی مورفیسم ناحیه پروموتری و بیان ژن ها TNP2)، AZFa و (SYCP3 در بیماران مبتلا به آزواسپرمی