Étude de l'implicite dans le langage verbal et non-verbal dans le théâtre de l'absurde (Le cas de E. Ionesco, S. Beckett et A. Adamov
نام عام مواد
Dissertation
نام نخستين پديدآور
Shalaleh BAHOJB GHODSI
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
Lettres Persanes et Langues Etrangères
تاریخ نشرو بخش و غیره
1400
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
117p.
ساير جزييات
cd
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
M.A.
نظم درجات
Langue et Littérature Françaises
زمان اعطا مدرک
1400/11/20
کسي که مدرک را اعطا کرده
Tabriz
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
La notion d'implicite, qui est le fil conducteur de notre recherche, évoque ce qui est dit indirectement, exprimé non verbalement dans un acte d’énonciation par le locuteur. Cette notion se divise en deux concepts principaux, dont le présupposé et le sous-entendu. Ils agissent comme des informations impliquées dans le discours dont on peut saisir l’essence à l'aide des théories de la pragmatique et de la linguistique énonciative, abordant le concept de sociolinguistique. Le discours théâtral fait un usage remarquable de la notion d’implicite et de ses concepts. Notre recherche est linguistique et analytique. Ce travail est entièrement établi sur une recherche de l'implicite dans les pièces du théâtre soi-disant l'Absurde, émergeant au milieu du XXe siècle après la Seconde Guerre mondiale, chez Ionesco, Beckett et Adamov. Dans le théâtre de l'absurde, il n'est pas difficile de trouver des énoncés implicites, mais il est assez difficile de les déchiffrer, car les dramaturges de l'absurde sont plus enclins à ne pas dire, dans le sens du phénomène philosophique du vide sémantique. Dans cette étude, nous nous penchons sur la relation entre le lecteur/spectateur et le dramaturge. En examinant les pièces du dramaturge et sa relation avec ses personnages, nous verrons également comment le sens (voulu ou implicite) est produit à travers l'expression linguistique de son dire. Les matériaux utilisés dans notre recherche sont des pièces des trois avant-gardistes, Eugène Ionesco, Samuel Beckett et Arthur Adamov.
متن يادداشت
مفهوم "لف" که موضوع اصلی پژوهش ماست، آنچه را که گوینده به طور غیرمستقیم می گوید یا در خلال عملی گفتمانی به صورت غیرکلامی ابراز می کند، تداعی می کند. این مفهوم به دو شاخه اصلی پیش-فرض ها و بیان ضمنی تقسیم می شود که در تار و پود اطلاعات درون یک گفتمان جای دارند. می توان جوهره ی این اطلاعات را با استفاده از نظریه های کاربردشناسی و زبان شناسی بیانی درک کرد و از این طریق مفاهیم جامعه شناسی زبان به دریافت عمیق تری راه یافت. در گفتمان نمایشی از "لف" و مفاهیم زیر شاخه آن به صورت شایان توجهی استفاده می شود. دراین پژوهش که از روش زبانشناسی تحلیلی بهره برده ایم، در جستجوی "لف" و مفاهیم ضمنی موجود در نمایشنامه های تئاتر ابزورد هستیم. این نوع تئاتر در اواسط قرن بیستم و پس از جنگ جهانی دوم، در اوج هرج و مرج ذهنی هنرمندان متاثر از جنگ و اثرات ویرانگر و دلهره آور آن بر روان مردم در هیبت آثاری که معناباختگی را می نمایاند، شکل گرفت. یافتن گزاره های ضمنی درون نمایشنامه های تئاتر ابزورد کار دشواری نمی نماید، اما رمزگشایی از آنها بسیار دشوار است، چرا که نمایشنامه نویسان تئاتر ابزورد به "نگفتن"، در مفهوم فلسفی معناباختگی و خلا معنایی، گرایش عمیقی دارند. در این پژوهش همچنین به رابطه میان مخاطب(خواننده نمایشنامه/بیننده نمایش) و نمایشنامه نویس پرداخته شده است. با بررسی نمایشنامه های نویسنده و رابطه اش با شخصیت های نمایش، خواهیم دید که چگونه مفهومی ارادی و یا ضمنی از خلال بیان کلامی وی تولید می شود. بدنه تحقیق ما را متون نمایشنامه های سه هنرمند آوانگارد تئاتر ابزورد، اوژن یونسکو، ساموئل بکت و آرتور آداموف تشکیل می دهند.
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
مطالعه "لف" در زبان کلامی و غیر کلامی تئاتر ابزورد(یونکسو، بکت و آداموف)
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
Implicite, présupposé, sous-entendu, non-dit, pragmatique, théâtre de l’absurde, langage verbal, langage non-verbal, Samuel Beckett, Eugène Ionesco, Arthur Adamov.
اصطلاح موضوعی
لف، پیشفرض، مفهوم ضمنی، کاربردشناسی، تئاتر ابزورد، زبان کلامی، زبان غیرکلامی، ساموئل بکت، یوژن یونسکو، آرتور آداموف
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )