برّرسی چشم انداز جامعه شناختی روشنفکران حامی اقتدارگرایی رضاشاهی دربارة نوسازی جامعة ایران (مطالعة موردی اندیشه های تقی زاده و فروغی)
نام نخستين پديدآور
نادر شیخ زاده
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
حقوق وعلوم اجتماعی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۸
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲۰۸ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
علوم سیاسی
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۸/۱۱/۱۹
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
نوسازی در تجربة اروپائیان بر پایة مدرنیته و به یاری بورژوازی و دولت مطلقه و ملّی و مدرن و از گذر تغییرات اجتماعی وسیع و همه جانبه، به ظهور جوامع مدرن وتوسعه یافته انجامید. مطابق الگوی فرانسة پس از عصر ناپلئون، لازمة مدرن شدن، وجود دولت مقتدر متمرکز و صنعتی شدن جامعه بود. امّا کسانی همچون تقی زاده، فروغی و بسیاری دیگراز روشنفکران که می کوشیدند نظیر فرایند مدرن سازی اروپایی را در جوامع خودشان پیاده سازی کنند به لحاظ جامعه شناختی، تصوّر مبهمی از مدرن سازی و مسیر طی شده در اروپا برای پی ریزی آن داشتند. محافل روشنفکری در ایران، نه درک فراگیری از مدرنیتة اروپایی داشتند و نه وسیله ای که امکان تحقّق آن تغییر و تحوّلات بایسته ای که جوامع سنّتی، روستایی وکشاورزی اروپا را به جوامع شهری، عرفی و صنعتی متحوّل ساخت. در ایران، در دورة پهلوی اوّل با وجود تلاش ها و حمایت روشنفکرانی چون فروغی، تقی زاده و... نوسازی شتابان صورت گرفت امّا به دلیل تسلّط دولت بر منابع قدرت و ناتوانی و پراکندگی جامعة مدنی، در عرصه هایی اجرا شد که با ساخت و سرشت دولت مطلقه در انطباق بود. لذا ممانعت دولت مطلقه از گسترش مشارکت و شکل گیری رقابت، حوزة سیاست ایران را به عرصه ای توسعه نیافته در ساخت اجتماعی و اقتصادی تبدیل کرد. به بیانی دیگر، دولت مطلقه در حوزة سیاست و نظام سیاسی مانع توسعه بود و به بازتولید استبداد و خودکامگی منجر شد. نوسازی های صورت گرفته در دورة رضاشاه به تغییرات صوری، سطحی و ظاهری منجر شد و در واقع نوعی غربی شدن به عنوان هدف نوسازی دنبال می شده است و به دلیل نارسایی های اساسی ایستاری و ساختاری، به ایجاد جامعة مدرن همراه با تقویت نهادهای مدنی و دموکراتیک منجر نگردید
متن يادداشت
Modernization in the European experience on the basis of modernity, with the help of the bourgeoisie and the absolute, national and modern state, and through extensive and comprehensive social change, led to the emergence of modern and developed societies. According to the French model after the Napoleonic era, modernization required the ex-istence of a powerful centralized government and the industrialization of society. But people like Taghizadeh, Foroughi, and many other intellectuals who tried to implement the European modernization process in their societies had a sociologically vague idea of modernization and the path taken in Europe to lay it. The intellectual circles in Iran did not have a comprehensive understanding of European modernity, nor the means by which the necessary changes and transformations that transformed traditional, rural and agricultural societies of Europe into urban, customary and industrial societies could be realized. In Iran, in the first Pahlavi period, despite the efforts and support of intellectu-als such as Foroughi, Taghizadeh, etc., rapid renovation took place. However, due to the government's domination of the sources of power and the inability and dispersion of civil society, it was implemented in areas that were in line with the structure and nature of the absolute state. Therefore, the obstruction of the absolute government from the expansion of participation and the formation of competition, turned the field of Iranian politics into an underdeveloped field in social and economic construction. In other words, the abso-lute government in the field of politics and the political system hindered development and led to the reproduction of tyranny and dictatorship. Renovations during the Reza Shah period led to formal, superficial and apparent changes, and in fact a kind of west-ernization was pursued as the goal of modernization. And because of the fundamental shortcomings of stability and structure, did not lead to the creation of a modern society with the strengthening of civil and democratic institutions
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
A Study of the Sociological Perspective of Intellectuals Supporting Reza Shahian Authoritarian Model of Iranian Modernization (Case Study of Taghizadeh and Foroughi)
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )