عنوان

فرهنگ سیاسی در فرایند توسعه اجتماعی: مطالعه موردی ایران (دوره پهلوی)

شماره

پ۲۷۲۶۹

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

per

عنوان اصلي

فرهنگ سیاسی در فرایند توسعه اجتماعی: مطالعه موردی ایران (دوره پهلوی)

نام نخستين پديدآور

خالید میارغنج

نام ناشر، پخش کننده و غيره

حقوق و علوم اجتماعی

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۴۰۱

نام خاص و کميت اثر

۳۰۸ص.

مواد همراه اثر

سی دی

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

دکتری

نظم درجات

جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه

زمان اعطا مدرک

۱۴۰۱/۰۶/۲۱

متن يادداشت

در رساله حاضر، چگونگی تغییرات فرهنگ سیاسی ایران در فرایند تحولات گفتمانیِ توسعه اجتماعی در دوره پهلوی بررسی می¬گردد. ایده اساسی بر این استوار است که فرهنگ سیاسی به مثابه یک گفتمان، در فرایند تحولات معنایی توسعه اجتماعی دچار تغییر و دگردیسی شده است. بر این اساس، نظریه و روش تحلیل گفتمان لاکلا و موف، به عنوان چهارچوب مفهومی و روش تحقیق انتخاب شده است. داده‎های مورد بررسی، روزنامه‎ها و نشریات مختلف، زندگی‎نامه‏ها، سخنرانی‎ها و نقل‎قول‎های رهبران، اساس‎نامه‎های احزاب و برنامه‎های عمرانی بوده که با روش نمونه‏گیری هدفمند انتخاب شده‏اند. براساس تحلیل داده‎های مورد بررسی، چهار گفتمان از توسعه اجتماعی در دوره موردمطالعه شناسایی گردید که عبارت هستند از: گفتمان تجدد آمرانه (دوره رضاشاه)، گفتمان توسعه بومی (1320 تا 1325)، گفتمان توسعه مشارکتی (1328 تا 1332) و گفتمان توسعه آمرانه (1332 تا 1357). یافته‏ها حاکی از آن است که هر یک از این گفتمان‎ها به ترتیب، فرهنگ سیاسی محدودِ تمرکزگرا، فرهنگ سیاسی خودمختاری، فرهنگ سیاسی مشارکتی و فرهنگ سیاسی اقتدارگرا را شکل داده‎اند. در پایان، این نتیجه حاصل شد که راه گذار از فرهنگ سیاسی غیردموکراتیک به فرهنگ سیاسی دموکراتیک، تحقق توسعه اجتماعی - مردمی است.

متن يادداشت

In the present dissertation, the changes in Iranian political culture in the process of social development discourse changes in the Pahlavi period will be examined. The basic idea is that political culture as discourse is transformed in the process of semantic changes in social development. Accordingly, Laclau and Moff's theory and method of discourse analysis have been selected as the conceptual framework and research method. The data studied were various newspapers and magazines, biographies, speeches and quotes of leaders, party statutes, and development programs that were selected by the purposive sampling method. Based on the analysis of the studied data, five discourses of social development in the study period were identified, which are: progress discourse (constitutional period), authoritarian modernity discourse (Reza Shah period), indigenous development discourse (1941-1946), participatory development discourse (1949 to 1953) and authoritarian development discourse (1953 to 1978). Findings indicate that each of these discourses has formed a constitutional political culture, a centralized limited political culture, an autonomous political culture, a participatory political culture, and an authoritarian political culture. In the end, it was concluded that the transition from an undemocratic political culture to a democratic political culture is the realization of socio-popular development.

عنوان گونه گون

Political Culture in the Social Development Process: A Case Study of Iran (Pahlavi Period)

عنصر شناسه اي

‏میارغنج،

ساير عناصر نام

‏‏خالید

کد نقش

تهيه کننده

عنصر شناسه اي

‏عباس‎زاده،

عنصر شناسه اي

امین‎ مظفری،

عنصر شناسه اي

‏علی‎پور،

ساير عناصر نام

‏محمد

ساير عناصر نام

‏فاروق

ساير عناصر نام

‏جواد

تاريخ

استاد راهنما

تاريخ

استاد راهنما

تاريخ

استاد مشاور

عنصر شناسه اي

‏تبریز