تحلیل حقوقی دعاوی اثبات مالکیت در مقررات قانونی و رویه قضایی ایران
نام نخستين پديدآور
/علی پارسا
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
پردیس بین المللی ارس
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۴۸ص
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
بصورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
رشته حقوق گرایش خصوصی
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۱/۰۶/۲۵
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
بر اساس بند اول ماده ۲۹ قانون مدنی مالکیت ، مهمترین علاقه ای است که اشخاص بر اموال دارند و در نتیجه و با تحقق مالکیت ، هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع را دارد) ماده ۳۰ قانون مدنی ( با این وصف حق مالک منوط به اثبات مالکیت وی است و این چنین اثباتی هم در اموال منقول و هم در اموال غیر منقول مصداق پیدا می کند و از طرفی به رغم آن که مدت زمان مدیدی که از رسوخ و پیدایش دعوی اثبات مالکیت در نظام قضایی ایران می گذرد ، پیچیدگی حقوقی و اختلافات راجع به رسیدگی یا عدم رسیدگی به این دعوا ، هنوز زایل نشده و رویه قضایی در این خصوص به نتیجه قاطعی دست نیافته است و آرایی همانند رأی وحدت رویه ی هیات عمومی دیوان عالی کشور تحت شماره۱/۱۰/۱۳۸۳ - ۶۷۲مبنی بر اینکه خلع ید از اموال غیر منقول فرع بر اثبات مالکیت بوده و اقامه دعوای خلع ید قبل از اثبات مالکیت قابلیت استماع در مراجع قضایی را ندارد ، نیز باعث بروز اختلافات شدید و منشاء صدور آراء متهافت و متناقض گردیده است که در این تحقیق سعی شده است که به فروض مختلف و موارد متعدد که هر کدام نیازمند بحث مستقلی است پرداخته شود
متن يادداشت
According to art.29 of Iranian civil code, ownership is an important right driving from property and so with the realization of ownership, every owner has unlimited rights of occupation and exportation over hisproperty.(Art.30). Not whit standing, the owners right is subject to his ownership, whether in movable or immovable properties. In one hand, in spite of a long time of passing of petitory action in Iranian legal system , yet, controversy about competence of Iranian tribunal dose not terminate and jurisprudence dose not receive a unified practice. In spite of precedent such as award no. 1383/10/1 672 that laid downs that dispossession depends on proof of ownership, yet this controversy dose not terminate . This study tries to discuss different presumptions and various matters which they need to be serparately surveyed
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )