عنوان

امثال و حکم و تعابیر عامیانه در ادبیات داستانی‮‭۱۳۴۰ - ۱۳۲۰)‬)

شماره

‭۱۴۹۴پ‬

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

per

عنوان اصلي

امثال و حکم و تعابیر عامیانه در ادبیات داستانی‮‭۱۳۴۰ - ۱۳۲۰)‬)

نام نخستين پديدآور

/ناهید عیسی‌زاده

نام ناشر، پخش کننده و غيره

تبریز:دانشگاه تبریز، گروه ادبیات فارسی

نام خاص و کميت اثر

‮‭۳۴۲‬ص.‬

ساير جزييات

:‮‭۳۰‬*‮‭۲۹‬س.م+لوح فشرده

متن يادداشت

چاپی

متن يادداشت

واژه نامه بصورت زیرنویس

متن يادداشت

کتابنامه ص.:‮‭۲۳۶-۲۴۰‬

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

کارشناسی ارشد

نظم درجات

زبان و ادبیات فارسی

زمان اعطا مدرک

‮‭۱۳۸۴/۱۲/۲۵‬

کسي که مدرک را اعطا کرده

تبریز:دانشگاه تبریز، گروه ادبیات فارسی

متن يادداشت

در ادوار پیشین‍ نثر فارسی، بافت ادیبانه و اشرافی زبان چندان مجالی برای راهیابی عناصر زبان عامه به حیطه نثر باقی نمی‌گذاشت، از این رو بزرگان ادب پارسی جز در موارد نادر از به کار بردن عناصر زبان عامه در ادبیات اجتناب می‌ورزیدند.با پیدایش تحولات فکری، اجتماعی و سیاسی در دوران معاصر، رونق مطبوعات و گرایش به ساده‌نویسی از یک سو و ارتقای منزلت توده‌های مردم از سوی دیگر، استفاده از این عناصر در نثر به ویژه در آثار داستانی افزایش قابل ملاحظه‌ای یافت .این رویکرد که با علی‌اکبر دهخدا) م - ‮‭۱۳۳۴‬ ش (آغاز شده بود در آثار نویسندگانی نظیر جمالزاده) م - ‮‭۱۳۷۶‬ ش (هدایت) م ‮‭۱۳۳۰‬ ش (و دیگر نویسندگان واقعگرای این دوره رو به فزونی نهاد.در طی دهه‌های اخیر بر اثر دگرگونی‌های فرهنگی و زبانی و رواج زبان معیار از طریق رسانه‌های جمعی، فهم دقیق مفهوم و موارد کاربرد عناصر زبان مردمی به ویژه امثال و حکم و تعابیر عامیانه برای همگان به آسانی امکان‌پذیر نمی‌نمود .از این رو در رساله حاضر به منظور تسهیل زمینه فهم این عناصر در متون داستانی و نشان دادن بسامد کاربرد آنها به استخراج، طبقه‌بندی، شرح و توضیح امثال و حکم و تعابیر عامیانه متون داستانی در فاصله سالهای‮‭۱۳۴۰ - ۱۳۲۰‬شمسی پرداخته‌ایم .این رساله علاوه بر مقدمه، نتیجه‌گیری و جدول‌های آماری در دو بخش اصلی تدوین یافته است.بخش نخست رساله شامل امثال و حکم در متون داستانی است که خود به چهار بخش) مثلهای کامل منثور، مثلهای منظوم، مثلهای تشبیهی و مثلهای عربی (تقسیم شده است .بخش دوم به تعابیر عامیانه و شرح و توضیح آنها اختصاص یافته است .نتیجه پژوهش حاضر در پایان بخش دوم آمده و پس از آن جدولهای آماری قرار گرفته است، در این جدولها میزان کاربرد این عناصر در آثار یکایک نویسندگان این دوره به تفکیک نشان داده شده است.

متن يادداشت

Using some elements of people's language in persion prose have been varied from age-In the last centuries because utilizing these elements had not any compatibility with Persian prose style, the literary scholars do not use them. Although the literary masterpieces of these scholars are of great popularity.In the last period, application of people's language has considerably in creased in the Farsi prose especially in the writing of novels under the social-political upheavals after the Mashrooteh Revelation and the inclination of the writers to simplicity in writing.In this thesis, the writer assumes that the realist writers of this period (1320-40) have not withhold from using various proverbs, wise sayings and everyday expression for the utterance of social realities and closeness to the people becomes of the existence of historical changes, as well as inclination towards the prose succinctness and the intimacy of the novel's setting. The present thesis has attempted to take and explain these elements and to organize them through a cultural pattern. The objective of this research is to clarify the language of novels to all people and reaching a statistical result in the area of using these elements in the works of these writers. These thesis comprises three main parts: proverbs and wise sayings, everyday expressions, and statistical tables. Proverbs and wise saying section it self consists of four parts:Complete prose proverbs, versified proverbs, and logy proverbs, and Arabic proverbs. The statistical results for each writer have been presented.

مستند نام اشخاص تاييد نشده

عیسی‌زاده، ناهید

مستند نام اشخاص تاييد نشده

صدری‌نیا، باقر، استاد راهنما

مستند نام اشخاص تاييد نشده

اسدی، محمدرضا، استاد مشاور

يادداشت عمومي

سیاه و سفید

وضعیت فهرست نویسی

نمایه‌سازی قبلی