عنوان

ارزیابی میزان موفقیت شهرهای جدید در ایران

شماره

‭۸۱۰پ‬

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

per

عنوان اصلي

ارزیابی میزان موفقیت شهرهای جدید در ایران

نام نخستين پديدآور

/بهنام داداشپور

نام ناشر، پخش کننده و غيره

تبریز:دانشگاه تبریز

نام خاص و کميت اثر

‮‭۱۹۸‬ص .‬

ساير جزييات

:مصور،جدول ‮‭۳۰‬*‮‭۲۹‬س.م-+لوح فشرده

متن يادداشت

چاپی

متن يادداشت

کتابنامه ص .: ‮‭۱۹۹-۲۰۴‬

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

کارشناسی ارشد

نظم درجات

جغرافیاوبرنامه ریزی شهری

زمان اعطا مدرک

‮‭۱۳۸۱/۰۵/۲۵‬

کسي که مدرک را اعطا کرده

تبریز:دانشگاه تبریز

متن يادداشت

این پژوهش به ارزیابی میزان موفقیت شهرهای جدید پرداخته و میزان موفقیت شهر جدیدص‌سهند را در دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده، بعنوان نمونه، مورد بحث و بررسی قرار داده است.احداث شهرهای جدید در جهان، بخصوص پس از جنگ جهانی دوم، الگویی برای کمک به حل مشکلات اجتماعی، اقتصادی و محیطی کلانشهرها بوده اند .این الگو، توزیع جمعیت و اشتغال را در کل فضای سرزمین ارائه داد بدین ترتیب ایده ی احداث شهرهای جدید با ابزار توسعه ناحیه ای بسرعت در سراسر جهان گسترش یافت.در کشور ایران نیز الگوی ایجاد شهرهای جدید در پیرامون کلانشهرها با هدف حل یا کاهش مشکلات و معضلات روزافزون شهری از دیرباز مورد توجه شهرسازان و مسؤلین کشوری قرارگرفته است که این امر، در سالهای پس از جنگ جهانی دوم بدنبال افزایش مهاجرتهای روستا _شهری با دلایل گوناگون و به تبع آن رشد بیش از حد شهرنشینی و گسترش ناموزون شهرهای بزرگ و بروز انواع مشکلات شهری، بطور گسترده مورد توجه قرار گرفت .شهرهای جدید در ایران، هم در دوره پیش از انقلاب اسلامی و هم در دوره پس از انقلاب در نقاط مختلف کشور طراحی و احداث گردیده اند پیش از انقلاب این شهرها در جهت طرحهای جامع ناحیه ای بوجود آمده اند و پس از انقلاب اسلامی بعضی از آنها به مثابه ی راهبرد اصلی توسعه شهری در دستور کار وزارت مسکن و شهرسازی قرار گرفتند که پس از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، این راهبرد، شتاب بیشتری به خود گرفت بطوریکه در مراحل اولیه تصمیم گیری حدود ‮‭۲۸‬ شهر جدید به شکل مصوب و غیرمصوب در دستور کار قرار گرفتند و تعدادی از آنها مطالعه و مکانیابی شدند .اینگونه شهرها بیشتر برای جذب سرریزهای جمعیتی و سازماندهی فضایی آنها و ناحیه شهری مکانیابی شدند .همچنین اینگونه شهرها بیشتر برای ایجاد اشتغال و عملکرد اقتصادی و اغلب در نواحی صنعتی طراحی شده اند تا بیشتر ساکنان آن ناگزیر به خروج از این شهر نشوند.در این راستا، احداث شهر جدید ص‌سهند در منطقه شهری تبریز از مهمترین طرحهای شهرسازی در این منطقه و حتی در شمال غرب ایران بوده است که بیش از یک دهه از شروع فعالیتهای مطالعاتی و عمرانی آن می گذرد.حاصل بررسی، بیانگر آنست که کاهش روند رشد جمعیت در منطقه شهری تبریز، طی دهه ی گذشته، عدم هماهنگی فعالیتهای مربوط به عمران زمین و توسعه سکونت در شهر تبریز و شهرهای کوچک پیرامون شهر جدید سهند، نارسایی در فعالیت تعاونی های مسکن، عدم تحکیم بنیانهای اقتصادی شهر، انزوای جغرافیایی و دور ماندن شهر جدید سهند از شاهراههای ارتباطی منطقه و مشکلات مربوط به زیر ساختها، بویژه تأمین آب آشامیدنی از عوامل مؤثر و اساسی در کند شدن روند جمعیت پذیری شهر جدید سهند طی دهه اخیر بوده اند.این پژوهش، برای بهبود سکونت در مناطق شهری نظیر تبریز، شناخت قابلیتها و پتانسیلهای سکونتگاهی موجود و سامان دادن به آنها را در چارچوب طرحهای منطقه ای و تعیین اندازه عملکرد شهرهای جدید در رابطه با سایر شهرهای موجود را براساس طرحهای مذکور ضروری دانسته و توجه آنها را به طرحهای آتی توصیه می نماید.

مستند نام اشخاص تاييد نشده

داداشپور،بهنام

مستند نام اشخاص تاييد نشده

جمالی،فیروز، استادراهنما

مستند نام اشخاص تاييد نشده

حسین زاده دلیر،کریم، استادمشاور

يادداشت عمومي

سیاه و سفید

وضعیت فهرست نویسی

نمایه‌سازی قبلی