تغییرات بیان ژنهای COMT و دوپامین در قطعه کمری نخاع رتهای نر معتاد به کریستال مت و تحت درمان با بوپرهنورفین
عنوان اصلي به زبان ديگر
Change in the expression of COMT and Dopamine genes in the lumbar spinal cord of male rats addicted to crystal meth and under treatment by Buprenorphine
نام نخستين پديدآور
/فرشته حسینی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: علوم طبیعی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۹
نام توليد کننده
، کبیری
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۵۰ص
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی - الکترونیکی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
زیست شناسی گرایش فیزیولوژی جانوری
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۹/۰۶/۱۷
کسي که مدرک را اعطا کرده
تبریز
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه .متآمفتامین از طریق استرس اکسیداتیو و ایجاد ROS نقش مهمی در تخریب نورونی و آسیب بافتی ایفا میصکند .امروزه یکی از داروهای پرکاربرد در کاهش درد و همچنین کاهش اثرات زیان بار اعتیاد، بوپره-نورفین میباشد که یک مشتق از آکالوئید تبائین است که اثرات ضددرد قویتر و طولانیتری از مورفین دارد .بوپرهنورفین آگونیست گیرندههای محیطی اپیوئید إ (mu) و آنتاگونیست گیرندههای اپیوئید (kappa) است .فعالیت آنها در درمان نگهدارنده اپیوئیدها به کاهش آهسته گیرندههای إ (mu) در مغز میانجامد که باعث اشتیاق به اپیوئیدها و کاهش علائم سندرم قطع اپیوئیدها میصشود و این باعث کاهش نیاز بیمار معتاد به مواد مخدر است .در طی مطالعات فارماکولوژی بالینی در افراد وابسته به مواد مخدر، بوپرهنورفین شماری از اثرات از جمله خلق و خوی مثبتاثر خوب و دپرسیون تنفسی را نشان میدهد .یکی از نوروترانسمیترهایی که مورد توجه قرار گرفته و تحت تاثیر مت آمفتامین میصباشند؛ COMT و دوپامین میباشند .پاک کردن دوپامین در فضای سیناپسی به عهده COMT است .در مغز، کاهش دوپامین وابسته به COMT یک بخش مهم از نواحی مغزی با بیان پایین انتقالدهندههای دوپامینی پیشسیناپسی از جمله کورتکس پریفرونتال را شامل میصشود .اثر COMT در پاکسازی دوپامین در مناطق مختلف مغز متفاوت است .مت آمفتامین از طریق مکانیسمصهای مختلف باعث آسیب به پایانهصهای دوپامینرژیک در مناطق مختلف مغزی میصشود .این دارو به دلیل داشتن ساختار مشابه با دوپامین از طریق اتصال به انتقال دهندهصی دوپامینی (DAT) به صورت انتشار وارد پایانهصهای عصبی دوپامینرژیک میصشود و با اتصال به مولکولصهای ناقل وزیکولی به درون وزیکولصها انتشار یافته و تجمع پیدا میصکند و در نهایت با بهم خوردن PH وزیکولصها، رهایش دوپامین به داخل سیتوزول سلولی صورت می-گیرد .هدف مطالعه حاضر بررسی میزان بیان ژنصهای COMT و دوپامین طی اعتیاد به کریستال مت و درمان با بوپرهصنورفین در قطعهصی کمری نخاع در رتصهای نر میصباشد .روشصها ۸۴ :سر رت نر نژاد ویستار در محدودهصی وزنی ۲۰۰ تا ۲۷۰ گرم به صورت تصادفی در ۱۲ گروه ۷ تایی شامل گروه کنترل، گروه شاهد، گروه مت آمفتامین با دوز ۱۰ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۵ روز، گروه بوپرهصنورفین با دوز ۶ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۵ روز، گروه بوپرهصنورفین با دوز ۱۰ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۵ روز، گروه بوپرهصنورفین با دوز ۶ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۱۴ روز، گروه مت آمفتامین با دوز ۱۰ میلی-گرم/کیلوگرم و بوپرهصنورفین با دوز ۶ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۵ روز، گروه مت آمفتامین با دوز ۱۰ میلی-گرم/کیلوگرم و بوپرهصنورفین با دوز ۱۰ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۵ روز، گروه مت آمفتامین با دوز ۱۰ میلی-گرم/کیلوگرم و بوپرهصنورفین با دوز ۶ میلیصگرم/کیلوگرم به مدت ۱۴ روز، گروه مت آمفتامین با دوز ۱۰ میلی-گرم/کیلوگرم و سندرم محرومیت خود به خودی به مدت ۷۲ ساعت) روز هشتم پس از اخرین تزریق (تقسیم شدند۳۲ -. ۷۲ساعت پس از آخرین مصرف مت آمفتامین علائم اولیهصی ترک ظاهر میصصشود که این علائم بعد از گذشت ۹۸ ساعت افزایش میصیابد .روش تزریقات دورن صفاقی بود .از نخاع کمری تمامی حیوانات نمونه برداری به عمل آمد .سپس میزان بیان ژنصهای COMT و دوپامین با استفاده از روشTime PCR - Realمورد بررسی قرار گرفت .به منظور آنالیز دادهصها ازنرم افزارway ANOVA - Oneاستفاده شد .یافتهصها :نتایج این بررسی نشان داد که تجویز مزمن مت آمفتامین بیان ژن COMT و دوپامین را نسبت به گروه کنترل افزایش داد(P< ۰.۰۰۰۱ ، .P< ۰.۰۵) تجویز دوز حاد و مزمن بوپرهصنورفین (mg/kg ۱۰ و ۶) به مدت ۵ و ۱۴ روز سطوح بیان ژنصهای COMT و دوپامین را تغییر نداد .(P> ۰.۰۵) در گروه معتاد به مت آمفتامین و تحت درمان با بوپرهصنورفین با دوز حاد (mg/kg ۱۰ و ۶) به مدت ۵ روز افزایش در سطح بیان ژن COMT و دوپامین مشاهده گردید[(P< ۰.۰۵ ، P< ۰.۰۱) و (P< ۰.۰۵ به ترتیب .[(در گروه معتاد به مت آمفتامین و تحت درمان با بوپرهصنورفین با دوز مزمن (mg/kg ۱۰ و ۶) به مدت ۱۴ روز باعث افزایش در سطح بیان ژن COMT مشاهده شد (P< ۰.۰۰۱ وP< ۰.۰۰۰۱) ، اما تغییری در سطح بیان ژن دوپامین ایجاد نگردید (P> ۰.۰۵) و در گروه معتاد به مت آمفتامین و سندرم محرومیت خود به خودی تغییری در بیان ژن COMT ایجاد نکرد ولی بیان ژن دوپامین کاهش یافت .(P< ۰.۰۵) بحث و نتیجه گیری :مت آمفتامین باعث افزایش میزان بیان ژنصهای COMT و دوپامین نسبت به گروه کنترل شد .در مورد ژن COMT ارائه بوپرهصنورفین با ۲ دوز مختلف و با دو دوز زمانی حاد و مزمن سعی در رساندن میزان تغییرات بیان ژن COMT به سطح کنترل داشت و تا حدودی اثر تعدیلی روی افزایش بیش از حد این ژن طی ارائه کریسال مت نشان داد .در مورد ژن دوپامین نیز کریستال مت باعث افزایش میزان بیان این ژن در گروه معتاد به کریستال مت گردید .با ارائه بوپرهصنورفین مزمن با هر دو دوز تا حدودی جلوی این افزایش را گرفت، همصچنین بوپرهصنورفین به تنهایی اثر کاهشی روی ژن دوپامین داشت .از طرفی میزان بیان ژن دوپامین در گروه سندرم محرومیت خود به خودی نیز کاهش معنیصداری را نسبت به گروه کنترل نشان داد .به نظر میرسد تغییرات بیان ژنها طی اعتیاد و درمان با مواد نگهدارنده مثل بوپرهنورفین از الگوهای پیچیده-ای پیروی میصکنند که در برخی مواقع با یافتههای تئوری قبلی به طور شفاف قابل نتیجهگیری نیست .شاید یکی از دلایل عدم موفقیت در ترک اعتیاد، تغییرات کوتاه مدت و بلندمدتی است که بسته به مدت زمان مصرف مواد مخدر در هستهی سلولها و در سطح ژنها روی میصدهد و این چیزی به جز پلاستیسیتی و تغییر نورونها نیست
متن يادداشت
Introduction: Methamphetamine plays an important role in neuronal destruction and tissue damage through oxidative stress and ROS. Today, one of the most widely used drugs in reducing pain as well as reducing the harmful effects of addiction is buprenorphine, a derivative of the thebaine alkaloid that has stronger and longer lasting analgesic effects than morphine. Buprenorphine is an opioid receptor agonist (mu) and an opioid receptor antagonist (kappa). Their activity in opioid maintenance therapy leads to a slow decrease in mu receptors (mu) in the brain, which stimulates opioid cravings and reduces the symptoms of opioid withdrawal syndrome, which reduces the need for drug-addicted patients. During clinical pharmacology studies in drug addicts, buprenorphine exhibits a number of effects including positive mood (good effect) and respiratory depression. One of the neurotransmitters that is being considered and affected by methamphetamine; COMT and dopamine. Dopamine clearance in the synaptic space is the responsibility of COMT. In the brain, COMT-dependent dopamine depletion is an important part of the brain with low expression of presynaptic dopamine transporters, including the prefrontal cortex. The effect of COMT on dopamine clearance varies in different areas of the brain. Methamphetamine damages dopaminergic terminals in different areas of the brain through various mechanisms. Due to its dopamine-like structure, it diffuses into dopaminergic nerve terminals by binding to a dopamine transporter (DAT) and binds to vesicular transport molecules and diffuses into the vesicles and accumulates and finally, by disrupting the pH of the vesicles, dopamine is released into the cellular cytosol. The aim of this study was to evaluate the expression of COMT and dopamine genes during crystal meth addiction and buprenorphine treatment in the lumbar spinal cord in male rats. Research Method: In this study, 84 Male rats were randomly divided into 12 groups (n=7): including Control, Saline, Methamphetamine (10 mg/kg, i.p. for 5 days), Buprenorphine (6 and 10 mg/kg, i.p. for 5 days), Buprenorphine (6 and 10 mg/kg, i.p. for 14 days), Methamphetamine + Buprenorphine (6 and 10 mg/kg for 5 days), Methamphetamine + Buprenorphine (6 and 10 mg/kg, for 14 days), Methamphetamine + Deprivation syndrome (for 8th day of meth administration). 32 and 72 hours after the last administration of methamphetamine, early withdrawal symptoms appear, which increases after 98 hours. All drugs administrated by intraperitoneal injection (i.p.). The lumbar segment of spinal cords of all animals were sampled. The expression changes of COMT and Dopamine genes were assayed using RT- PCR. Data analysis was performed by using one-way ANOVA and SPSS software version 22. Findings: The results of this study showed that chronic administration of methamphetamine increased COMT and dopamine genes expression compared to the control group (P <0.0001, P <0.05). Acute and chronic dosing of buprenorphine (10 and 6 mg / kg) for 5 and 14 days did not alter the expression levels of COMT and dopamine genes (P> 0.05). In the group of methamphetamine addicts treated with buprenorphine at acute dose (10 and 6 mg / kg) for 5 days, an increase in the expression level of COMT gene and dopamine was observed [(P <0.05, P <0.01) and (P <0.05 respectively)]. In the group of methamphetamine addicts treated with chronic buprenorphine (10 and 6 mg / kg) for 14 days, an increase in COMT gene expression was observed (P <0.001 and P <0.0001), But there was no change in dopamine gene expression (P> 0.05) In the group of methamphetamine addicts and withdrawal syndrome, spontaneous expression of COMT gene did not change but dopamine gene expression decreased (P <0.05). Discussion and Conclusion: Methamphetamine increased the expression of COMT and dopamine genes compared to the control group. In the case of COMT gene, presentation of buprenorphine with 2 different doses and with two acute and chronic time doses tried to bring the amount of changes in COMT gene expression to the control level and showed some modulatory effect on the overexpression of this gene during crystal meth presentation. In the case of dopamine gene, crystal met increased the expression of this gene in the group addicted to crystal met. By providing chronic buprenorphine with both doses, this increase was partially prevented. Also, buprenorphine alone had a reducing effect on the dopamine gene. On the other hand, the expression of dopamine gene in the withdrawal syndrome group also showed a significant decrease compared to the control group. Changes in gene expression during addiction and treatment with preservatives such as buprenorphine appear to follow complex patterns that can sometimes not be clearly deduced from the findings of previous theory. Perhaps one of the reasons for the failure to quit is the short-term and long-term changes that occur in the nucleus of cells and at the level of genes, depending on the duration of drug use, and this is nothing but plasticity and It does not change neurons
عنوان اصلی به زبان دیگر
عنوان اصلي به زبان ديگر
Change in the expression of COMT and Dopamine genes in the lumbar spinal cord of male rats addicted to crystal meth and under treatment by Buprenorphine
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )