خلیج فارس که از آغاز دهه ۱۹۸۰ به کانون خطرناکترین بحرانهای بین المللی تبدیل شده است قدیمی ترین کانون تمدن بشری است و کهن ترین اقوام متمدن تاریخ بشر در کرانه های شمالی آن پا به عرصه گذاشته اند اشغال جزیره هرمز از طرف پرتغالی ها در سال ۱۵۰۶ میلادی صورت گرفت و پس از ۱۱۵ سال پایان یافت در طول قرن هفدهم میلادی که مصادف با سلطنت نادرشاه و حکومت کریم خان زند در ایران بود قدرت و نفوذ ایران در خلیج فارس افزایش یافت ولی در اواخر این قرن پس از مرگ کریم خان سید سلطان ابن احمد امام مسقط به سواحل جنوبی ایران لشگر کشی کرد و بندر عباس و جزایر قشم و هرمز را تصرف نمود قرن نوزدهم میلادی نیز قرن سلطه انگلیس بر خلیج فارس است از آغاز قرن بیستم و اکتشاف نفت در خلیج فارس آمریکائیها رقیب اصلی اشغال گران انگلیسی گشتند که به تدریج بر مهمترین منابع نفتی اطراف خلیج مسلط شدند در نیمه اول قرن بیستم کمپانی های نفتی آمریکا انحصار اکتشاف و استخراج نفت عربستان سعودی و نیز پنجاه در صد نفت کویت و ۲۵ درصد نفت عراق را به دست آوردند و به دنبال ملی شدن نفت ایران در ازاء همکاری با انگلیس ها برای ساقط کردن حکومت مصدق ۴۰ درصد سهام کنسرسیوم نفت ایران را نیز به دست خود گرفتند جنگ ایران و عراق که از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ به طول انجامید بر نفوذ آمریکا در کشورهای ساحلی جنوب خلیج فارس افزود درباره نام خلیج فارس تا اوائل دهه ۱۹۶۰ میلادی هیچ گونه بحث و جدلی در میان نبود و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و آمریکائی و دایره المعارف ها و نقشه های جغرافیایی کشورها این نام ذکر شده است در تمام منابع عربی نیز تا قبل از این تاریخ از خلیج فارس به نام الخلیج الفارسی یاد شده است در نیمه دوم دهه ۱۹۶۰اصطلاح خلیج عربی برای نخستین بار از طراف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس در خلیج فارس به نام سرچارلز بلگریر عنوان شد و به سرعت اصطلاح الخلیج العربی در مطبوعات کشورهای عربی رواج پیدا می کند