آمایش سرزمین، تنظیم رابطه بین انسان - فضا و فعالیتهای انسان در فضا به منظور بهرهبرداری منطقی از جمیع امکانات در جهت بهبود وضعیت مادی و معنوی اجتماع، بر اساس ارزشهای اعتقادی، شرایط و موقعیت محیطی، سوابق فرهنگی و با ابزار علم و تجربه در طول زمان است. با توجه به جغرافیای ایران و تفاوت های اقتصادی، اجتماعی، اگر توسعه در آن به صورت نامتوازن انجام گیرد و درازمدت، با اختلاف قومی و مذهبی ترکیب شود، عملا دست یابی به همبستگی ملی را بسیار مشکل می سازد و اگر این گروههای قومی احساس نابرابری اقتصادی نیز بنمایند. یکپارچگی ملی و همبستگی، از جهت فرهنگی و سیاسی، از عناصر مهم تشکیل دهنده دولت محسوب می شوند. بنابراین، در جهت گسترش آرمانهای سیاسی و همبستگی ملی، باید با توجه به جغرافیای کشورمان به شبکه راهها، خطوط ارتباطی، نقش دادن به هسته مرکزی سیاسی در مناطق مختلف، شعاع نفوذ آنها، پراکنش جغرافیایی، منابع معدنی استراتژیک و صنایع مادر، نوع رابطه با همسایگان و میزان واگرایی نواحی مختلف کشور نگریست. اینها عواملی هستند که بر فرایند همبستگی ملی و وحدت بخشی به نیروهای گریز از مرکز تاثیر گذارند و در تعامل مناسب بین جغرافیا و آمایش سرزمین، میتوان به شناساسی عوامل موثر در همگرائی و همبستگی توجه نمود و با کدگذاری مناسب و براساس وزن دهی به هر یک از این عوامل در یکپارچهسازی ملی، آمایش سرزمینی مناسب را تدوین و به مرحله اجرا در اورد.
ترجمه
پديدآور
محمد اخباری
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
آمایش سرزمین، جغرافیا و همبستگی ملی در ایران
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )