اگر به مقولهی گردشگری یا توریسم با دو بعد داخلی (ایرانگردی) و خارجی (جهانگردی)، که آثار اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و هم چنین سیاسی بسیاری در بر دارد به دیدهی مثبت بنگریم، میتوان اذعان نمود که این صنعت نقشی اساسی در توسعهی پایدار ایفا مینماید، به گونهای که امروزه از گردشگری به عنوان یکی از ملاکهای مهم توسعهیافتگی نام برده می شود. توسعهی پایدار که شامل توسعهای همه جانبه، با ثبات و آیندهنگر است، تحت عوامل متعددی از جمله، تقویت و بهبود وضعیت گردشگری میسراست.توسعهی پایدار به عنوان توسعهای همه جانبه در صورت غفلت از یکی از محورها و عناصر آن، ممکن نمیگردد. گردشگری نیز به عنوان درآمدی مطمئن و جایگزین در همهی کشورهای توسعه یافته و حتی کشورهای در حال توسعه، بخش مهمی از توجهات را به خود جلب نموده است، به گونهای که گفته میشود این کشورها از هیچ کاری جهت تداوم و تقویت این صنعت دریغ نمینمایند. در این مقاله سعی گردید بانگاهی مختصر به مفاهیم گردشگری و توسعهی پایدار، رابطهی متقابل میان آن دو را بررسی شود. به ویژه از آن جا که توجه به جنبهی سیاسی توسعهی پایدار و آثار سیاسی گردشگری همواره مورد غفلت واقع گردیده است، این جنبه در این مقاله مورد مداقه قرار خواهد گرفت.
ترجمه
پديدآور
مهدی رهبری
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
گردشگری و توسعهی پایدار
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )