بررسی اثرات ضد اضطرابی تجویز ترکیبی نانومیسل سیلیمارین و سیتیکولین بر رفتارهای اضطرابی و میزان بیان BDNF به دنبال ایجاد استرس در موش سوری نر
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
الهام شایان جزی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۸۱ص.
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
سم شناسی عمومی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۱/۱۱/۰۸
امتياز متن
۱۸
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: در زندگی امروزه اضطراب یک جنبه اجتناب ناپذیراست که می تواند موجب تغییرات جسمانی و روانی شود و عملکرد افراد جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. اضطراب موجب تغییرات مورفولوژی در سیستم عصبی می شود و به خصوص منجر به تغییرات ساختاری در هیپوکامپ (بخشی از سیستم لیمبیک عصبی) می گردد. فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF ) یک مولکول کلیدی است که در تغییرات مربوط به یادگیری و حافظه نقش دارد و بیان آن در اضطراب کاهش می یابد. هچنین به نظر می رسد TNF-α نقش مهمی در ایجاد اضطراب دارد به طوری که تجویز این فاکتور ایجاد حالت اضطراب می کند. نانومیسل سیلیمارین یکی از فلاونون های طبیعی است که دارای طیف گسترده ای از خواص بیولوژیکی از جمله اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ... است که تولید واسطه های التهابی را مهار می کند. این دارو باعث بهبود سطح مونوآمین ها، دوپامینDA) ( و نوراپی نفرینNE) ( در مخچه ی موش ها می شود. نانومیسل سیلیمارین از سد خونی مغز عبور می کند و گلوتاتیون را در مغز به دلیل استرس اکسیداتیو، فرایندهای مرتبط با افزایش سن وفرآیندهای دژنراتیو پاتولوژیکی بهبود می بخشد. همچنین سیتیکولین نیز میزان استیل کولین، نورآدرنالین، دوپامین و سروتونین را در قسمت های مختلف مغز افزایش میدهد. بیوسنتز فسفولیپیدهای ساختاری غشاهای عصبی مثل فسفاتیدیل کولین را تحریک می کند، متابولیسم مغز را افزایش می دهد و بر سطوح انتقال دهنده های عصبی مختلف اثر می گذارد.سیتیکولین از تجزیه غشای فسفولیپید عصبی جلوگیری می کند و غشای عصبی را پس از آسیب عصبی ترمیم می کند.هدف: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر ترکیب دو داروی نانو میسل سیلیمارین و سیتوکولین بر عملکردهای رفتاری در مدل اضطراب محدودیت حرکتی در موش سوری و ارتباط آن با تغیر در میزان بیان BDNF مغز انجام خواهد شد تا در صورت مشاهده ی تفاوت ها در این زمینه پیشنهاداتی در مدیریت مناسب این بیماری و همچنین اقدامات و مطالعات اینده اعلام گردد.روش اجرای تحقیق: در اين مطالعه از 42 موش سوري نر نژاد NMRI استفاده شد. به منظور القای اضطراب هر موش به مدت 3 روز و هرروز به مدت 2 ساعت در دستگاه استرس محدودیت حرکتی قرار گرفت. از روز 4 به مدت 14 روز تزریق داروها در دوزهای مختلف سیتیکولین ( mg/kg25 و mg/kg75) و دوزهای مختلف نانومیسل سیلیمارین ( mg/kg 25 و mg/kg 50 ) و دوز ترکیبی mg/kg25 نانو میسل سیلیمارین و mg/kg25 سیتیکولین به صورت داخل صفاقی صورت گرفت. سپس اثر دوزهای مختلف در آزمون های EPM و OFT مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین میزان بیان پروتئین BDNF با وسترن بلات و میزان فاکتور التهابی α- TNF با الایزا اندازه گیری گردید.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که مصرف ترکیبی سیتیکولین و نانومیسل سیلیمارین مدت زمان و تعداد حضور در بازوهای باز در آزمون ماز بعلاوه ای مرتفع را افزایش میدهد، درحالیکه تاثیر آن ها بر آزمون میدان باز در مقایسه با گروه تحت استرس معنی دار نبود. همچنین مصرف ترکیبی سیتیکولین و نانومیسل سیلیمارین باعث کاهش سطح TNF-α و افزایش بیان BDNF نسبت به تجویز تنهای هر کدام از داروهای سیتیکولین و نانومیسل سیلیمارین میشود.بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های مطالعه حاضر میتوان اظهار داشت که به کار بردن داروی سیتیکولین همراه با داروی نانومیسل سیلیمارین به طور ترکیبی منجر به تقویت اثرات ضد اضطرابی این داروها میشود. از این رو تجویز سیتیکولین و نانومیسل سیلیمارین به طور ترکیبی میتواند باعث افزایش کارایی اثرات ضداضطرابی این داروها شود که باعث کاهش دوز تجویز شده آنها و کاهش عوارض جانبی مصرف طولانی مدت آن ها می شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
اضطراب
عنصر شناسه ای
Anxiety = Panie
عنصر شناسه ای
Panic attacks
داده رابط بین فیلدها
a11
داده رابط بین فیلدها
a11
داده رابط بین فیلدها
a11
موضوع مستند نشده
نانومیسل سیلیمارین
موضوع مستند نشده
Nanomicelles silymarin
موضوع مستند نشده
سیتیکولین
موضوع مستند نشده
موش سوری
موضوع مستند نشده
BDNF
موضوع مستند نشده
Citicoline
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )