بررسی میزان بروز مارکرهای PD-L1 و PD1 به روش ایمونوهیستوشیمی درلنفوم سلول منتل در نمونههای پذیرش شده دربیمارستانهای امام خمینی و شریعتی تهران بین سالهای ۱۳۸۲ الی ۱۴۰۰
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
الهام شجره
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۴۰۱
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۵۷ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی
نظم درجات
آسیب شناسی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۱/۰۳/۰۲
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: لنفوم سلول منتل یک بدخیمی تهاجمی سلول B است که در اکثر بیماران غیرقابل درمان باقی مانده است و روشهای درمانی جدید با کارایی بهتر برای مدیریت این بیماران مورد نیاز است. ایمونوتراپی با مهارکنندههای checkpoint ایمنی مانند آنتیبادی ضد PD1 و PDL1 از جمله درمانهای امیدبخش برای بیماران مبتلا به لنفومهای بدخیم معرفی شده است. مطالعهی حاضر با هدف بررسی بیان مارکرهای PD1 و PDL1 با روش ایمونوهیستوشیمی در بیماران مبتلا به لنفوم سلول منتل به عنوان یک هدف بالقوه جهت درمان این بیماران انجام شده است.روش کار: در مجموع 79 بیمار مبتلا به لنفوم سلول منتل که طی سالهای 1382 تا 1400 به بیمارستانهای امام خمینی و دکتر شریعتی تهران مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. بلوکهای پارافینی از نمونههای توموری بیماران مورد رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی به وسیلهی مارکرهای PD1 و PDL1 قرار گرفت. رنگآمیزی قوی در بیش از 5% سلولهای توموری به عنوان نتیجهی مثبت در نظر گرفته شد. ارتباط بین شدت و الگوی بیان PD1 و PDL1 در سلولهای توموری و زمینهای با سایر متغیرها شامل سن، جنس، زیرگروه بافتی و درصد واکنش Ki-67 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: متوسط سن بیماران مورد بررسی 78/10 ± 08/60 سال و نسبت مرد به زن 4 به 1 بود. بیان مثبت مارکرهای PD1 و PDL1 در سلولهای توموری به ترتیب در 15% و 9/3% از نمونهها مشاهده شد. در حالی که بیان مثبت PD1 در هیچ سلول زمینهای (0%) دیده نشد اما 8/9% ازسلولهای زمینه ای برای PDL1 مثبت شدند. ارتباط معنیداری بین بیان PD1 و PDL1 در سلولهای توموری و زمینهای با سایر متغیرهای مطالعه وجود نداشت. یک همبستگی معنیدار منفی بین درصد بیان PD1 سلولهای توموری و سن بیماران وجود داشت. همچنین یک همبستگی معنیدار مثبت بین شدت و درصد سلولهای توموری و زمینهای PDL1 مثبت مشاهده شد.نتیجهگیری: یافتههای مطالعهی حاضر نشاندهندهی بیان ایمونوهیستوشیمی نسبتا پایین مارکرهای PD1 و PDL1 در سلولهای توموری و سلولهای زمینهی در بیماران مبتلا به لنفوم سلول منتل است. به نظر میرسد مهارکنندههای PD1 یا PDL1، گزینههای درمانی مناسبی برای ایمونوتراپی در اغلب بیماران مبتلا به لنفوم منتل نیستند اما مطالعات بیشتری برای تعیین زیرگروههایی که از این درمانها سود میبرند ضروری است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
شیمی ایمنی بافتی
عنصر شناسه ای
Immunohistochemistry
داده رابط بین فیلدها
a12
داده رابط بین فیلدها
a12
موضوع مستند نشده
لنفوم سلول منتل
موضوع مستند نشده
مارکر مرگ سلولی برنامهریزی شدهی
موضوع مستند نشده
لیگاند مرگ سلولی برنامهریزی شدهی
موضوع مستند نشده
PDL1
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )