عنوان

مقایسه اثر ترانگزامیک اسید تزریقی با دسموپرسین استنشاقی در کنترل میزان خونریزی و کبودی در رینوپلاستی باز در بیمارستان های امام خمینی و رازی تهران طی سال‌های ۱۴۰۰- ۱۳۹۹

شماره

۹۸۳۵۶پ

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

مقایسه اثر ترانگزامیک اسید تزریقی با دسموپرسین استنشاقی در کنترل میزان خونریزی و کبودی در رینوپلاستی باز در بیمارستان های امام خمینی و رازی تهران طی سال‌های ۱۴۰۰- ۱۳۹۹

نام عام مواد

[پایان نامه]

نام نخستين پديدآور

چنگیز دلاوری

نام ناشر، پخش کننده و غيره

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۴۰۰

نام خاص و کميت اثر

۸۴ص

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

دکتری فوق تخصصی

نظم درجات

جراحی پلاستیک و ترمیمی

زمان اعطا مدرک

۱۴۰۰/۱۰/۰۶

متن يادداشت

مقدمه: اعمال جراحی بینی از جمله رینوپلاستی جزو اعمال خونریزی دهنده محسوب می‌شوند. خونریزی حین جراحی بر سایر عوامل از جمله کیفیت فیلد جراحی، دید جراح، زمان جراحی و غیره تأثیر منفی دارد؛ بنابراین کاهش خونریزی حین عمل رینوپلاستی حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ترانگزامیک اسید تزریقی با دسموپرسین استنشاقی در کنترل میزان خونریزی و اکیموز در رینوپلاستی باز می‌باشد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع کار آزمایی بالینی می‌باشد که در بیمارستان های امام خمینی (ولیعصر) و رازی تهران طی سال‌های 1399 تا 1400 اجرا شد. تعداد 42 بیمار (میانگین سنی 8.27± 30.67 سال، 81 درصد زن) به‌طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول ترانگزامیک اسید تزریقی یک ساعت قبل عمل با دوز 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم همراه با پلاسبوی اسپری استنشاقی، در گروه دوم دسموپرسین اسپری با دوز 0.1 میلی‌گرم در یک میلی‌لیتر (استفاده از دو پاف در هر سوراخ بینی معادل 40 میکروگرم) همراه با پلاسبوی تزریقی تجویز شد. گروه سوم به‌عنوان کنترل و دریافت‌کننده پلاسبوی اسپری و تزریقی بودند. متغیرها شامل سن، جنسیت، حجم خونریزی حین جراحی، خونریزی بعد از جراحی، کیفیت فیلد جراحی (در دقیقه 30 ام و 60 ام)، میزان رضایت جراح (در دقیقه 30 ام و 60 ام)، مدت زمان جراحی، اکیموز پس از جراحی و فاکتورهای انعقادی (Pt، Ptt، INR، BT، CT، Plt) بودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد.یافته‌ها: میزان خونریزی در گروه پلاسبو به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین بود اما در گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین تفاوت معنی‌داری نداشت (به ترتیب 36.07 سی‌سی در برابر 22.86 سی‌سی و 21.43 سی‌سی، 0.022=P). برخلاف گروه پلاسبو، در گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین گزارش از خونریزی بعد از عمل وجود نداشت. در گروه پلاسبو میانگین نمره بوزارت نسبت به گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین در دقیقه 30 ام (به ترتیب 2 در برابر 1.00 و 0.93، 0.011=P) و 60 ام (به ترتیب 1.57 در برابر 0.79 و 0.79، 0.007=P) به‌طور معنی‌داری بیشتر بود. میانگین نمره رضایتمندی جراح در دقیقه 30 ام و 60 ام در گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین یکسان بود و کمترین نمره رضایت در زمان 30 ام و 60 ام در گروه پلاسبو گزارش شد (به ترتیب 0.0002=p و 0.0001=p). تفاوت معنی‌داری در مدت زمان جراحی و اکیموز در روز بعد از جراحی در گروه ترانگزامیک اسید و دسموپرسین با پلاسبو وجود نداشت (به ترتیب 0.158=P و 0.152=P). نتایج آزمایش‌های انعقادی قبل و بعد جراحی در بیماران سه گروه تفاوت معنی‌دار نداشت (در همه موارد 0.05