بررسی میزان بیان ژن و متیلاسیون پروموتور ژنهای PPAR-y و PGC-la در بافت چربی زنان چاق
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
شهاب الدین زند
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۹
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۲۹ص.
ساير جزييات
جدول،نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
بیوشیمی بالینی
امتياز متن
۱۷/۸۵
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: بررسی سازوکار مسیرهای لیپوژنز و آدیپوژنز به منظور مقابله با چاقی توجه محققین را به خود جلب کرده است. هدف این مطالعه بررسی بیان ژن و متیلاسیون پروموتور ژنهای PPARγ و PGC1α در بافت چربی زنان چاق درمقایسه با زنان دارای وزن نرمال است. مواد و روش ها: 46 نفر از مراجعه کنندگان به بیمارستان های لقمان، عرفان، سینا و امام خمینی (ره) در مطالعه وارد شدند که ۲۳ نفر آز آنها افراد چاق (BMI بیشتر یا برابر kg/m2 35 بر اساس کرایتریای WHO) تحت عمل جراحی بای پس و اسلیو، و 2۳ نفر از آنها افراد سالم (BMI kg/m2 ۱۸.۵ الی 24.۹۹ بر اساس کرایتریای WHO) تحت عمل جراحی الکتیو قرار گرفته بودند. همه شرکت کنندگان خانم های ۲۰ تا 5۰ ساله غیر یائسه بودند. همچنین افراد تحت درمان با داروهای استروئیدی، دارای سابقه عمل جراحی در چند ماه اخیر، بیماران دیابتی، قلبی عروقی، سرطانی و سایر بیماری های حاد و مزمن از مطالعه ما خارج شدند. از همه افراد، رضایت نامه جهت ورود به پژوهش دریافت گردید. سنتز cDNA با استفاده از RNA استخراج شده از بافت های چربی احشایی و زیر جلدی صورت پذیرفت. با استفاده از روش Real-Time PCR میزان بیان ژن های PPARγ و PGC-1α در گروه های مورد مطالعه بررسی گردید. پس از استخراج DNA از بافت زیر پوستی و تیمار با بی سولفیت، پروموتر متیلاسیون ژن های PPARγ و PGC-1αمورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در بافت چربیSAT افراد چاق در مقایسه با افراد سالم کاهش بیان ژن های و PGC1α وافزایش بیان ژن هایPPARγ مشهود بود. با این وجود، در بافت چربی احشایی افراد چاق بیان ژن های مذکور نسبت به افراد سالم تفاوتی نداشت. بیان ژن های PGC1α و PPARγ به ترتیب دارای همبستگی معکوس و مستقیم با شاخص های چاقی ،انسولین و HOMA-IR بود. افزایش متیلاسیون پروموتر PGC1α در SATدارای همبستگی معنادار و مثبت با شاخصهای چاقی نظیر BMI و دور باسن و دور کمر و نیز مقاومت به انسولین بود، در حالیکه میزان پروموتر متیلاسیون PPARγ با شاخص های تن سنجی و مقاومت به انسولین دارای همبستگی معکوس می باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که چاقی با اختلال عملکرد ژن های دخیل در لیپوژنز و آدیپوژنز در ارتباط است. به علاوه تنظیمات اپی ژنتیک در نواحی تنظیمی بیان PPARγ و PGC1α در اتیولوژی چاقی و اختلالات مرتبط با آن دارای اهمیت می باشد. با این حال به منظور اثبات این مفهوم، نیاز به مطالعات بیشتری است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
چاقی
عنصر شناسه ای
obesity
عنصر شناسه ای
بافتهای چربی
عنصر شناسه ای
Adipose tissues
داده رابط بین فیلدها
a09
داده رابط بین فیلدها
a09
داده رابط بین فیلدها
a16
داده رابط بین فیلدها
a16
موضوع مستند نشده
PPARγ
موضوع مستند نشده
PGC1α
موضوع مستند نشده
لیپوژنز
موضوع مستند نشده
آدیپوژنز
موضوع مستند نشده
بافت چربی
موضوع مستند نشده
متیلاسیون
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )