بررسی میزان صدمات سیتوژنتیک ناشی از تابش اشعه ایکس MV 6 و بتای ید 131 در مدل کشت اسفروئید سلول های گلیوبلاستوما در حضور Topotecan و A-966492 با روشهای سنجش کولونی زایی و western blot و Gamma H2AX
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
فرشته کوشا
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۷
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۷۲ص.
ساير جزييات
جدول،نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی(PHD)
نظم درجات
فیزیک پزشکی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
هدف: پرتودرمانی یکی از روش های درمان بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما است، اما تومورهای گلیوما مقاوم به پرتو و همچنین داروهای شیمی درمانی هستند. بنابراين، محققان در حال بررسی داروهايی هستند که قابليت افزایش حساسیت پرتویی را دارند تا بتوانند پرتودرمانی را بهبود بخشد. آنزیم های PARP و آنزیم های توپوایزومراز I نقش مهمی در ترمیم آسیب DNA در سلول های تومور دارند. بدین ترتیب، مهار فعالیت این آنزیمها باعث توقف روند ترمیم آسیب DNA می شود و آسیب های کشنده DSB را افزایش می دهد. در مطالعه حاضر، ترکیبی از TPT به عنوان مهار کننده توپوایزومراز I و A-966492 به عنوان یک مهارکننده جدید PARP برای ایجاد حساسیت پرتوییی بیشتر مورد بررسی قرار گرفت.روشها: سلولهای U87MG (یک سلول انسانی گلیوبلاستوم انسان) در فلاسکهای پوشش داده شده با پلی هام کشت شدند تا به اسفروئید قطر 300μm برسند. غلظت غیر سمی A-966492 با استفاده از آزمون MTT تعیین شدمیزان بقای سلول های تیمار شده توسط آزمایش کلونوژنیک پس از درمان با داروها و اشعه X 6MV و ید 131 تعیین شد. بیان γ-H2AX با استفاده از روش رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس وروش وسترن بلات برای بررسی تأثیر A-966492، TPT و تابش در القای شکست دو رشته ای DNA مورد اندازه گیری قرار گرفت.يافته ها: درمان با استفاده از داروی A-966492 در غلظت 1 ميكرومولار انجام شد. ترکیب A-966492 و TPT با تابش موجب افزایش مرگ سلولی شد،بطوریکه میزان ضریب حساس کنندگی پرتویی (SER50) به ترتیب39/1 و 16/1 محاسبه شد. حساسیت رادیو و شیمیایی بیشتر افزایش می یابد زمانی که A-966492 همراه با هر دو اشعه ایکس و TPT همراه با SER50 1.53 بود. و همچنین SER50 برای ترکیب داروهای همراه با ید 131 68/1 بود. همچنین بیان γ-H2AX در گروه تیمار شده با ترکیبی از داروها و تابش به صورت معنا داری بیشتر بود. آسیب های DSB در گروه های تحت درمان با ید 131 بیشتر از گروه های تحت درمان با اشعه ایکس بود.نتيجه گيری: A-966492 بازدارنده موثر PARP است و باعث ایجاد حساسيت پرتویی در اسفروئيد های U87MG می شود. با تجمع سلول ها در فاز S و مهار اصلاح آسیب DNA، TPT باعث افزایش حساسیت پرتویی شد. A-966492 همراه با TPT به عنوان یک مهار کننده توپوایزومراز I باعث افزایش اثرات حساس کنندگی پرتویی شد. در نتیجه استفاده از مهار کننده های PARP و توپوایزومراز I می تواند یک راهبرد مناسب برای بهبود پرتودرمانی در کلینیک باشد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
تابش اشعه ایکس
موضوع مستند نشده
اشعه ایکس MV 6
موضوع مستند نشده
اشعه بتای ید 131
موضوع مستند نشده
مدل کشت اسفروئید
موضوع مستند نشده
سلول های گلیوبلاستوما
موضوع مستند نشده
Topotecan
موضوع مستند نشده
A-966492
موضوع مستند نشده
سنجش کولونی زایی
موضوع مستند نشده
colonogenic assay
موضوع مستند نشده
western blot
موضوع مستند نشده
Gamma H2AX
موضوع مستند نشده
سلولهای U87MG
موضوع مستند نشده
تومورهای گلیوما
موضوع مستند نشده
آنزیم های PARP
موضوع مستند نشده
آنزیم های توپوایزومراز I
موضوع مستند نشده
آسیب های کشنده DSB
موضوع مستند نشده
Cytogenetic damages
موضوع مستند نشده
spheroid culture
موضوع مستند نشده
Glioblastoma cells
موضوع مستند نشده
gamma irradiation
موضوع مستند نشده
6MV X-ray
موضوع مستند نشده
iodine-131 beta particles
موضوع مستند نشده
Gamma H2AX FOCI methods
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )