بررسی میزان بیان ژن های Perforin Tribbles-1 و Granzyme B و نیز درصد سلول های NK در بیماران پیوند کلیه Stable و بیماران دچار رد پیوند هومورال
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
مرضیه اسماعیلی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
1399
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
68ص
ساير جزييات
جدول،نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
ایمنی شناسی پزشکی
امتياز متن
18
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
پیوند عضو در سالهای اخیر پیشرفت چشمگیری داشته و یکی از درمانهای رایج در بیماریهایend-stage اندامهای مختلف به شمار میرود.امروزه با تولید داروهای قوی و جدید سرکوبکننده سیستم ایمنی، بروز رد حاد پیوند کمتر از گذشته شده است، اما رد مزمن پیوند که عمدتا به صورت تدریجی و بدون علائم بالینی صورت میگیرد، همچنان به عنوان سدی بر راه بقای مطلوب پیوند مطرح است. سلولهای ایمنی ذاتی در رد حاد و رد مزمن آلوگرافت و بقاء آنها نقش مهمی را ایفا می کنند و طی دو دهه گذشته نقش سلولهای NK از جهات مختلفی در رد حاد و نیز در رد مزمن بافت آلوگرفت ثابت شده است. در این مطالعه درصد سلولهای NK و عملکرد سایتوتوکسیسیتی آنها توسط بیان مارکر CD107a و همچنین میزان بیان ژنهای Granzyme B ، پرفورین و Tribbles-1 پرداخته شده است. روش ها: در این مطالعه مورد / شاهدی، نمونه های مورد از بیماران رد مزمن کلیه (۳۰بیمار) و همچنین نمونههای کنترل از افراد دارای کلیه پیوندی با عملکرد مطلوب (۳۰ بیمار) انتخاب گردیدند. اطلاعات دموگرافیک با استفاده از یک فرم جمع آوری اطلاعات اخذ گردید. بیان مارکر CD107a و همچنین درصد سلول های NK توسط تکنیک فلوسایتومتری بدست آمد و میزان بیان ژن های Granzyme B ، پرفورین وTribbles-1 با استفاده از تکنیک Real-time PCR در دو گروه مورد مطالعه اندازه گیری شد. نتایج: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، میزان مارکر CD107a بر سطح سلول های NK بیماران رد پیوند مزمن کلیه در مقایسه با افراد دارای کلیه پیوندی با عملکرد مطلوب افزایش معناداری داشت (P Value = 0.005)، ولی درصد سلولهای NK ونیز میزان بیان ژن های Tribbles-1و Perforin تفاوت چشمگیری بین دو گروه نشان نداد. ولی میزان بیان ژن Granzyme B به طور چشمگیری در گروه شاهد افزایش داشت (P Value = 0.001). نتیجه گیری: از آن جایی که بیماران تحت درمان با داروهای سرکوبگر ایمنی بودند بین بیماران با عملکرد مطلوب کلیه و گروهی از بیماران که دچار رد پیوند شده بودند، تفاوتی میان تعداد سلولهای NK مشاهده نشد اما میزان بالاتر بیان CD107a در بیماران رد پیوند حاکی از این است که فعالسازی سلول های NK در این گروه افزایش داشته است. بدین جهت که تاثیرات داروهای سرکوبگر ایمنی وابسته به دوز مصرفی آن ها می باشد، میتوان این نتیجهگیری را کرد که افزایش مارکر CD107a میتواند ناشی از این باشد که داروهای سرکوبگر کمتر از حد مطلوب مصرف گردیده اند. در رابطه با بیان ژن های مورد مطالعه، بیان پرفورین تفاوت چشمگیری در بین دو گروه نداشت که این موضوع در راستای مطالعات قبلی می باشد و ناشی از مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی میباشد. بیان ژن Tribbles-1 نیز در دو گروه مورد مطالعه تفاوتی نداشت اما Granzyme B به طور معنیداری در بیمارانی که دچار رد پیوند شده بودند نسبت به گروه شاهد کمتر بود. طبق برخی مطالعات قبلی وضعیت بافت پیوندی را بر اساس میزان بیان این ژن در سلول های خون محیطی قضاوت کرد زیرا بیان بالای Granzyme B در بیمارانی با عملکرد مطلوب کلیه نیز گزارش شده است. علاوه بر این، Granzyme B توسط دیگر سلول های خون محیطی نیز بیان میشود و ممکن است این بیان بیشتر در گروه شاهد ناشی از بیان بالای این ژن در دیگر سلول های خون محیطی باشد.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
پیوند
عنصر شناسه ای
Grafting
داده رابط بین فیلدها
a09
داده رابط بین فیلدها
a09
موضوع مستند نشده
رد هومورال
موضوع مستند نشده
سلول های NK
موضوع مستند نشده
داروهای سرکوبگر ایمنی
موضوع مستند نشده
Tribbles-1
موضوع مستند نشده
Perforin
موضوع مستند نشده
Granzyme B
موضوع مستند نشده
CD107a
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )