این مقاله به معرفی عباس خان افشار متخلص به «پریشان» وآثار و شیوة شاعری وی میپردازد که تاکنون کوششی در زمینة سبک شاعری او صورت نپذیرفته است. عباس خان افشار (پریشان) از شاعران پارسیگوی استان زنجان است که در دوره قاجار - عصرناصرالدین شاه- میزیسته و مهمترین اثر وی«جهانشاه نامه» که آخرین حماسه تاریخی زبان فارسی است، نمایانگر اوضاع اجتماعی بخشی از ایران ، در زمان زندگانی شاعر می باشد. این مقاله کوشیده است تا ضمن معرفی اجمالی احوال و آثار «پریشان» از جمله جهانشاه نامه، دیوان، فراقنامه و برخی دیگر از اشعار وی ، جامعه ادبی ایران را با سروده هایی که نمونه ناشناخته ای از بقایای شعر دوره بازگشت ادبی در عصر مشروطه است، آشنا سازد.
متن يادداشت
مثنوی فراقنامه (این منظومه شرحی است به نظم ازآغاز حرکت تاریخی حضرت معصومه (س) از مدینه تا رحلت ایشان در قم - این مثنوی سیصد بیت است که در سال ۱۳۷۵ به کتابخانه حرم اهدا شده است ....)
قطعه
عنوان
سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
شماره جلد
شماره ۱۷علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/(۱۸صفحه - از ۳۳۷تا ۳۵۴)
تاريخ نشر
پاییز ۱۳۹۱
نام شخص به منزله موضوع
موضوع مستند نشده
افشار، عباسخان، ۱۲۴۳ ؟ - - کتابشناسی
موضوع مستند نشده
افشار، عباسخان، ۱۲۴۳ ؟ - -زندگینامه
موضوع مستند نشده
معصومه(س) بنت موسیکاظم(ع)، - ۲۰۱؟ق. -- شعر