بررسی آیات مربوط به فطرت و خداشناسی است با استفاده از نظرات مفسران. نویسنده در خصوص هماهنگی بین شریعت و فطرت با استفاده از آیات و روایات به چهارده مورد اشاره کرده که از جمله آن، متحد بودن پدید آورندة نظام تکوین و تشریع، همگانی بودن فطرت و شریعت، مخالف نبودن فطرت و شریعت با آزادی و ضروری بودن شریعت و فطرت در زندگی بشر است. وی در رابطة ویژگی های امور فطری به مقایسة غریزه، عادت و طبیعت با فطرت پرداخته و نیز اشاره ای به آثار درون دینی و برون دینی فطرت کرده است. نویسنده در ادامه گرایشات فطری را مورد توجه قرار داده و مباحثی چون حقیقت جویی، زیبایی خواهی، کمال طلبی، تمایل به ابداع و ابتکار و میل به پرستش را تبیین کرده است. و نیز در مورد شواهد زنده فطری بودن خداشناسی از واقعیت های تاریخی، شواهد باستان شناسی، جهانی بودن حس خداجویی و گواهی اندیشمندان غربی بر فطرت مذهبی، استناد کرده است. در پایان نیز به رابطه خود فراموشی و خدا فراموشی یا خودشناسی و خداشناسی و عوامل فراموشی خدا اشاره می کند