عنوان

زمان در پدیدارشناسی وجودی هایدگر و آنتولوژی صدرائی

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

زمان در پدیدارشناسی وجودی هایدگر و آنتولوژی صدرائی

نام نخستين پديدآور

مهدی نجفی افرا

متن يادداشت

بحث زمان و ارتباط آن با هستی یکی از مباحث مهم فلسفی است. حقیقت زمان و رابطۀ آن با هستی و انسان پرسش های مطرح در تاریخ تفکرات فلسفی بوده اند. زمان در اندیشۀ ملاصدرا در عالم طبیعت، جلوه ای از هستی است؛ هستی صدرا که هستی عام و اعم از سیال و ثابت بوده و زمان، منتزع از وجود سیال است. ملاصدرا با تلقی زمان به عنوان بُعد چهارم جسم، در اندیشۀ گذشتگان تحول جدی پدید می آورد و با این نگاه گسست میان اجزای زمان را از بین می برد. در هایدگر، با اینکه از وجود عام سخن به میان می آید، اما زمان در وجود انسانی یا دازاین قابل فهم است؛ لذا دربارۀ زمان، گذشته و آینده و حال، نه به عنوان مفهوم و قطعات فرضی زمان، بلکه به عنوان ابعاد وجودی حضور سخن به میان می آید. طبیعت و انسان در فلسفۀ ملاصدرا در افق زمان فهمیده می شود و در هایدگر از تاریخ و هویت تاریخمند وجود آدمی بحث می شود.

عنصر شناسه ای

زمان;زمانمندی;آینده;هستی;زمان;حضور;دازاین;زمان;

مشخصه منبع قراردادي

نوع ماده

مقاله;