در این رساله، روش ثعلبی در تفسیر الکشف و البیان به پژوهش نهاده شده است. جهت تحلیل دقیق موضوع، این تحقیق در پنج فصل تنظیم گردیده است. فصل اول: کلیات که شامل دو بخش است، نخست با تکیه بر منابع مستند، زندگی نامه، اساتید و شاگردان و آثار علمی ثعلبی گزارش شده و در بخش دوم منابع مورد استناد وی در تفسیر و نیز توصیف مختصری از این تقسیر آمده است. فصل دوم: که مهمترین فصل این رساله است، مبانی، روش ها و گرایش های تفسیری الکشف و البیان کاویده شده و شامل سه بخش است، در بخش اول، ابتدا به دیدگاه ثعلبی در خصوص دو واژة تفسیر و تأویل و مباحثی پیرامون آن دو پرداخته شده و سپس، مبانی ثعلبی در تفسیر یعنی، حجیت ظواهر قرآن، بواطن، قران، حجیت اخبار احاد وحیانی بودن الفاظ قرآن به بحث نهاده شده است. بخش دوم : به بررسی روش تفسیری الکشف و البیان اختصاص دارد و از آنجا که روش تفسیر در سایة مستندات مورد استفاده وی تعیین می شود؛ در این بخش مستندات تفسیری ثعلبی، قرآن، روایات، قواعد ادبی و زبان مورد بررسی قرار گرفته و این نتیجه به دست آمده که نویسنده از روایات استفاده فروان برده و بنابراین مهمترین روش وی در تفسیر قرآن، روش روایی است. بخش سوم: به گرایش های تفسیری الکشف و البیان پرداخته و جهت گیری های فقهی و کلامی وی در این تفسیر مورد ارزیابی قرار گرفته است. فصل سوم: مربوط به دیدگاههای ثعلبی در برخی از مباحث علوم قرآنی است. مباحثی که در این فصل مورد بررسی قرار گرفته است عبارتند از تحریف ناپذیری قرآن، محکم و متشابه، اعجاز و نسخ در قرآن. فصل چهارم: در این فصل به نقش اهل بیت در تفسیر ثعلبی پرداخته شده است و برخی از آیاتی که در شأن اهل بیت نازل شده در تفسیر وی مورد بررسی واقع شده است. فصل پنجم: به بررسی ویژگی های لغوی تفسیری ثعلبی پرداخته شده است.