عنوان

شمایل ها و تشبه به خدا: تفسیری عرفانی از شعائر در کلیسای ارتدوکس

عنوان اصلي

شمایل ها و تشبه به خدا: تفسیری عرفانی از شعائر در کلیسای ارتدوکس

نام نخستين پديدآور

هوشنگی لیلا, غلامیان ریحانه

متن يادداشت

از آنجا که شعائر و مناسک دینی نخستین امری است که ناظر بیرونی با آن در تماس قرار می گیرد، پژوهشگران مطالعات دینی آن را به منزله مهم ترین تجلی دین بررسی می کنند. در مسیحیت نیز شعائر و به طور خاص عشای ربانی و تعمید، جایگاه ویژه ای را داراست. در الاهیات ارتدوکس با تفکیک عناصر و مولفه های «کلامی» از عناصر «غیر کلامی» شعائر، بر اهمیت شمایل ها نیز تاکید خاصی می شود. هم چنین شمایل ها به منزله مجلایی برای خداگونگی و تشبه به خدا، بخشی انفکاک ناپذیر از الاهیات و شعائر کلیسای ارتدوکس به شمار می آیند. در این مقاله کوشش شده تا تفسیر کلیسای ارتدوکس از شمایل ها و کارکرد آنها در مقام نمادهایی با محتوای معنوی بررسی و تبیین شود. هدف اصلی از اجرای شعائر در این کلیسا، تشبه به خدا و مسیح، و نیل به خداگونگی است. این آموزه در مقام اصل بنیادین الاهیات و عرفان کلیسای ارتدوکس شرقی و وجه افتراق آنها به معنای رسیدن به اتحاد الهی و دریافت موهبت شباهت الهی است.

عنصر شناسه ای

کلیسای ارتدوکس;شمایل ها;شعائر مسیحی;عشای ربانی;عشای ربانی;تشبه به خدا;

مشخصه منبع قراردادي

نوع ماده

مقاله;