کتاب «تقلید در مسائل اعتقادی» تالیف محمد حسینی شاهرودی است. نظر به این که مسائل اعتقادی اموری عقلی هستند، واجب است که مکلف خودش از نظر برهانی به نتیجه برسد و با شناخت تفصیلی برایش اعتقاد حاصل شود نه این که تقلید کند. اگر این سخن درست است آیا شامل همه عقاید است یا مربوط به اصول و اساس عقاید است نه تفصیلاتش؟ در مورد تفصیلات و جزئیاتی که مورد اختلاف است چطور؟ و در تشخیص صحیح و صحیح تر به چه مرجعی می توان رجوع کرد؟ آیا برای استادی که نسبت به مسائل دینی گوناگون (غیر از احکام شرعی) مطلع است، جائز است که افکار و مفاهیم اسلامی را تبیین و ارزیابی کند؟ و در مسائل مختلف صاحب نظر شود؟ و آیا برای ما جایز است که این مسائل را از او بپذیریم؟ یا این که نیازمند فراگیری علوم حوزوی و مراجعه به علما است؟ پاسخ به سوال هایی از این دست و مطالب متنوعی که در باب موضوع اعتقادی مطرح شده است موضوع بحث این کتاب است. در این کتاب مباحثی همچون: قضا و قدر، عصمت انبیا، مراتب عصمت، رجعت، تصوف و دیگر مباحث اعتقادی مورد بررسی قرار گرفته است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
عقاید اسلامی;عقاید شیعه امامیه;علم کلام;
تقسیم فرعی موضوعی
مسائل اعتقادی;پرسش و پاسخ دینی;توسل;تقلید در اعتقادات;قضا و قدر;نبوت;عصمت انبیاء (ع );امامت;تصوف(اعم);امام شناسی;شفاعت;رساله های عملیه;فقه;فقه جعفری;ولایت;رجعت;