نظريه پردازان روابط بين الملل به مفهوم جهاني شدن به صورت روابط بين المللي انديشيده اند بدون آنکه توجه داشته باشند که دنياي جهاني شده صرفا رابطه بين «انسان با انسان» نيست و رابطه بين «انسان با محيط» و «محيط با محيط» در فهم ما از جهاني شدن نيز حائز اهميت است. اين معضل آنجايي بيشتر رخ مي نمايد که بدانيم به طورکلي در نگاه پژوهشگران به جهاني شدن، روندها و فرايندها داراي اشکال و محتواي ناقصي است که به «فراگيرنمايي» مفاهيمي تبديل شده است که آن را به عنوان جهاني شدن معنا مي کنيم. اين پژوهش ضمن بررسي و نقد نظريه هاي مرتبط با جهاني شدن و به ويژه نگاه متفکران علم روابط بين الملل به آن، نواقص، کاستي ها و تقليل گرايي هاي خودساخته را بررسي کرده و از برآيند چنين ديدگاهي به مفهومي نوين، تحت عنوان «نوجهاني شدن» دست مي يابد.
قطعه
عنوان
روابط خارجي
شماره جلد
، سال چهارم، شماره دوم (پياپي ۱۴)
تاريخ نشر
، تابستان ۱۳۹۱
توصيف ظاهري
: ص. ۱۱۱-۱۴۴
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
جهاني شدن
اصطلاح موضوعی
انسان محوري
اصطلاح موضوعی
جهان محوري
اصطلاح موضوعی
نوجهاني شدن
اصطلاح موضوعی
ديدگاه سياره اي
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )