منابع علم امام(علیهالسلام) در قرآن و روایات و پاسخ گوئی به شبهات پیرامون آن
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/محمد تقی شاکر اشتیجه
نام ساير پديدآوران
؛استاد مشاور: محمد تقی سبحانی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشکده علوم حدیث(قم)
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۸۹-۹۰
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۹۲ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلیدواژه: روح، ملک، شاهد، هدایت، علم غیب، خاتمیت
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۱۹۲ - ۱۸۵ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
، علوم حدیث(گرایش کلام و عقاید)
زمان اعطا مدرک
1390/05/30
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشکده علوم حدیث(قم)
امتياز متن
۱۹
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
بدون شک امامان شیعه بنابر عقیده شیعه و سنی دارای مرجعیت دینی میباشند، اما شیعه معتقد است مرجعیت دینی و علمی پس از پیامبر تنها در اختیار ایشان میباشد، مهمترین سوالی که در اینجا مطرح میشود چرائی و دلیل این گفتار و ادعا است. مکتب تشیع با توجه به نقش امام پس از پیامبر خاتم که نقش هدایتی گسترده است و از ظاهر تا باطن جامعه و افراد آن را در بر میگیرد امام را دارای ارتباط و آگاهی از منابع عظیم الهی میداند،و دانش او را فراتر از علم عادی، دارای مجاری و مبادی غیبی و لدنی میداند.قرآن و روایات دلالت بر اثبات دیدگاه اتصال علم امام به خداوند سبحان مینمایند. سرچشمه و منابع علم گسترده و متعدد هستند که از مهمترین آنها روح القدس، جامعه، مصحف فاطمه(س)، صحف و کتب انبیاء، عمود نور، الف باب، تحدیث (نقر و نکت)، قرآن، اسم اعظم می باشند. امام بهرهمند از روح بلند و مقدسی از جانب خداوند می گردد که این عطیه الهی امام را در انجام وظایف و شئون الهی او و ارتباط با ملکوت و آگاهی از حقایق پنهان و دریافت کامل شریعت محمدی در جهت هدایت رسانی یاری می کند.مطابق رهنمود آیات و روایات علم به احکام و حلال و حرام و همچنین علم به قرآن توسط پیامبر اکرم(ص) به ائمه اطهار منتقل گردیده است، لذا نقش امام نسبت به این علوم، نقشی تبیینی تفسیری و امام شاخصی برای رفع اختلافات و بروز علوم انتقالی از پیامبر میباشد.امام علاوه بر جایگاه کمال بخشی و تحقق بخشیدن استمرار ختم نبوت، نقش هدایت خاص یا همان امامت به معنای ویژه آن راهم برعهده دارد، لذا امامت با ختم نبوت نه تنها تعارضی ندارد بلکه لازمه خاتمیت وجود و تبلورامامت میباشد.جایگاه و شان هدایتی مخصوص امام اقتضای علم و آگاهی مناسب با آن را مینماید.روایات ارتباط با ملائکه و طرق دیگر مجاری علم امام را در همین راستا تبیین نمودهاند، مسائلی همانند شهود و عرضه اعمال به امام و خبر رسانی روزانهای که آیات و روایات بر آن تاکید میکنند از مصادیق جریان این هدایت و نقش امام در آن میباشد.آیات استدلال شده بر نفی علم غیب در قرآن برای انبیاء و ائمه نیز با تمسک به قرائن متصل و منفصل آیات بر نفی علم غیب ذاتی و استقلالی و اصیل دلالت مینماید، چرا که از جانب دیگر آیات و شواهد روائی و تاریخی فراوانی بر آگاهی انبیاء و ائمه(ع) از غیب دلالت میکنند
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )