انجام برگ ۱۴: ...و اما ثانیا فلانه قد خلط البحث عن العوارض الذاتیه لنوع موضوع العلم و عوارضه الذاتیه بالبحث.
متن يادداشت
آغاز برگ 17: قوله و بعض هذه الامور هی کالانواع. انما قال کالانواع... .
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
کاتب این نسخه را به هنگام خواندن کتاب مینوشته و در نوشتن آن شتاب داشته و سخنان صدرالمتالهین را (که خوانساری با عنوان قیل نقل کند) ننوشته، جز چند کلمه و یا سطری از آغاز آن و پایان آن را با کلمه الی نشان داده. البته همه پاسخهای خوانساری را به صدرا، کاملا در نسخه ضبط کرده.
متن يادداشت
انجامه: قد تمت هذه الحاشیه الغاشیه بیدی الجاثیه عند قرائه الکتاب الجلیل ذو الاساس النبیل و المرام الجمیل الذی فیه شفاء العلیل و نجاه الغلیل للحبر الذی لیس له عدیل...مع غایه التعجیل حتی اسقطت ما تعرض له فی اثناء کلماته التامه من کلمه من له الریاسه التامه العالیه علی عامه متاخریه و تامه معاصریه و اکثر متقدمیه الذی نصب علی اروس الاقران رایات الصداره...مولانا صدرای الشیرازی قدس رمسه فی محروسه اصفهان...فی مدرسه شاهزادهها فی العشر الاول من المحرم...1190 و انا العبد الاقل، ابن محمد محسن، نظرعلی الجیلانی غفر له. کاتب پس از پایان سطور بالا، در پائین صفحه به طور چلیپا چنین نوشته: و هذه الحاشیه منسوبه الی ذوی الذهن الدقیق و الفکر الانیق...والفاضل المدقق الکامل المحقق مولانا آقا حسین الخوانساری علیه رحمه الملک الباری غفر له. معلوم نیست چرا کاتب این حاشیه را «منسوب» به خوانساری دانسته و شاید مسامحه در تعبیر باشد.
متن يادداشت
پس از برگ ۱۴ کاتب نزدیک به ۳ صفحه از کتاب را (با سنجش با نسخه ش ۱۷۸۱) ننوشته و جای آن را ۵ صفحه سفید گذارده.
متن يادداشت
کاتب که نوشته او در پایان نسخه نشان میدهد که اهل دانش بوده بر کنار برخی از صفحات تعلیقاتی با نشان «لمحرره» نگاشته.