این همان نامه است که شیخ محمد کاشی در مقدمه قبله اثنی عشریه از آن یاد کرده و به هنگام معرفی آن رساله بدان اشاره شد.نسخههای دیگر از این نامه در ضمن مجموعه ش ۶۲۷ این کتابخانه آمده که در فهرست (مجلد ۲ چاپ اول) به آن اشاره نشده است.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
بسمله، بعرض میرسانند جمهور سکنه بهبهان بخدمت عالیجناب مقدس القاب علامی فهامی مجتهد الزمانی ادام الله ایام افادته که در اینوقت شخصی شیخ حسین نام از مردم خلف آباد که از تواب قصبه دورق میباشد وارد بهبهان شده و ادعای اجنهاد مینمایند بحدی که تسلیم از برای همه کس نمینمایند و خود را مسلم میداند حتی اینکه بر سر منبر که میرود مینمایند که هر کس هر مسئله که خواسته باشد بپوشد که من جواب میگویم...و از جمله مسئلهای که در پیش گرفته امر قبله است و بحدی اصرار دارد که بشرح راست نمیآید و این فقیران همه سرگردان...
متن يادداشت
...فرمایند که هر آینه موجب اجر عظیم و ثواب جزیل خواهد بود باقی ایام افادت باقی باد برب ثواب جزیل خواهد بود باقی ایام افادت باقی باد برب العباد.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ زیبا.
متن يادداشت
سمرقندی شکری رنگ.
متن يادداشت
تیماجی ضربی قرمز سیر که یک ترنج در میان گوشه روی آن کوبیدهاند.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
نسخه در زمان زندگی مولف مرآه الازمان نوشته شده و همه از مولفات او است و حاشیههایی از مولف با نشان «منه دام ظله» و یا «منه زید عزه» دارد.در پایان آن نشان «م ت ق ره» دیده میشود.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۶۸۷-۲۶۸۸.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
خلاصه مضمون نامه این است که «در این وقت شخصی شیخ حسین نام از مردم خلف آباد که از توابع قصبه دورق است.وارد بهبهان شده و ادعای اجتهاد و دانش فراوان دارد و مدعی شده که قبله فعلی بهبهان که نزدیک به هفتصد سال است مردم بدان سوی نماز میگذارند و علماء بزرگی مانند شیخ بهایی و محمدتقی مجلسی و دیگران در مدتی که در بهبهان اقامت داشتهاند مانند همه مردم آنجا به همان سوی نماز گزاردهاند ، نادرست است.علامات قبله قدیم بهبهان این است که جدی را به محاذی (با فیالجمله میل) به عقب دوش میاندازند.اما عالم مزبور حرفش این است که اهلاهل بهبهن، کوهکیلویه رامهرمز، دورق، اهواز و بصره به هنگام استقبال قبله باید جدی را به خدا یمن بیندازند و باز هم تیامن بیشتری یابد، وی مدعی است که در این باب خلافی بین علماء نیست».در نامه سپس چنین نوشته شده: «دو التماس داریم احکام مسائل قبله را و نقل کلام علمای امامیه و اهل رصد و سبب اختلاف کلام محققین در باب قبله اهل عراق همگی به تفصیل قلمی فرمایند و آیا از برای اهل این ولایت کافی است که به مجرد کلام یک شخصی چنین دست از قبلهای که قریب هفتصد سال و کمتر...(بکشند)».شیخ محمد کاشی در آغاز رساله قبله اثنی عشر، چنان که دیدیم از نامهای سخن گفت که مردم خوزستان درباره ادعاهای شخصی به نام شیخ حسین خلفآبادی به سید محمد حسین خاتونآبادی نوشته و از او خواسته بودند اقوال فقها و اهل رصدا در امر قبله مردم عراق بیان دارد، و ملاحظه نامه حاظر نشان میدهد که این همان نامه مذکور است.از این نامه استفاده میشود که مردم بهبهان پیش از این از ملا زمان (پدر مولف رساله قبله ش 7/1966) در این مورد سوال کرده بودهاند.
متن يادداشت
از آقا بقر بهبهانی نیز که در وقت و ارسال این نامه در بهبهان زندگی میکرده چنین یاد شده:«این فقیران همه سرگردان و متحیر و مجتهد را نمیشناسیم و شخصی که خاطر جمع باشد و اطمینان داشته باشیم که تصدیق به اجتهاد او نماید نداریم سوای یک شخص آقا محمدباقر ولد ملا محمد اکمل اصفهانی که ظاهرا معروف ملا زمان و او نیز سبب بعضی موانع که متضمن مفسده است ممکن نشد که در مجلسی با او متکلم شود».