هرچند که روزگار بیدادیهاست/ یا رب که مرا از تو چه آزادیهاست
متن يادداشت
بی زحمت امید و غم وصل و فراق/ این بس که زدیدار توام شادیهاست
متن يادداشت
جناب همایون و ذات میمون مخدوم معظم ملک الحکماء اثیرالمله والدین، که مقصد آمال افاضل و مطلع انوار فضائل است همیشه بکرامات ذوالجلالی- و کمالات لایزالی محفوف باد. دعاگوی مخلص محمد الطوسی خدمت و دعا میرساند و هرچند دولت مشاهده طلعت همایون یافته است که اقتضاء اقتناء خطی از آن جناب نکرده اما از آن وقت باز همیشه بنیل این سعادت بار دیگر متحنن و متعطش بود... و تا بشارت تزیین خطه عراق بمقام مبارک شنیده این شوق و شعف تضاعف پذیرفته. بنابر وثوقی که بمکارم اخلاق عالیه حاصل است دو سه موضع از جمله مواضع که در خاطر از آن خارخاری بود اختیار کرد و آنرا وسیلت اقتباس اشراقات ضمیر منیر مخدومی... سازد... .
متن يادداشت
... اگر رای همایون به افادات بیان این نکت تفضل فرماید از الطاف او عجب نباشد زحمت از حد گذشت هم مکارم اخلاق مولوی عذر خواه و الدعاء.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
رسالههای موجود در دفتر که با قلم نستعلیق است (جز عبارات تازی) نیز از همین ق ۱۱ق. است اما در ذیل هیچیک از آنها رقم کاتب دیده نمیشود و رساله اخیر دفتر نیز ناقص است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
شکسته نستعلیق.
متن يادداشت
عناوین و عبارات- یا اشعار تازی در سراسر دفتر شنگرف است و به نظر میرسد از یک نویسنده است اما با دو قلم تمام صفحات دارای جداول سه خطی با قلم مشکی و قرمز و منطقه به قلم قرمز است.
متن يادداشت
اصفهانی.
متن يادداشت
تیماجی مهر قرمز رنگ.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
این دفتر در دست شاهزاده فاضل قاجار عبدالعلی میرزا پسر حاج فرهاد میرزا که عبدی تخلص داشته، بوده و یادداشتهای متعددی از او بر برگهای اضافی موجود در اول دفتر و بر پشت آخرین برگ دیده میشود و او خود فهرست رسالههای موجود در آن را به طور دقیق با ذکر شماره صفحه نوشته و تنها شماره اخیر را که ناقص بوده در فهرست یاد نکرده. وی در کنار برخی از رسالهها نظراتی نیز ابراز داشته و از آن جمله در کنار رساله اشتراک وجود (در فهرست: رساله در تحقیق معنی وجود) از مولی رجبعلی تبریزی، عبدالعلی میرزا مولف را «متکلم هیج ندان» و رساله اشتراک او را «غالبا نامربوط» خوانده است.
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
1
تملک و سجع مهر
3
متن يادداشت
در نخستین برگ دفتر تملک میرزا محمدابراهیم مورخ ۱۱۹۷ق. دیده میشود.
متن يادداشت
مهر بیضی «عبده سید رضی موسوی» مورخ ۱۱۹۰ق. دیده میشود.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۳۹۶۵-۳۹۷۲.
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
نک: آثار و احوال، ۲۸۴-۲۸۵.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
نامه سوال و جوابی در سه مسئله فلسفی بین خواجه نصیر طوسی و اثیرالدین ابهری مبادله شده. در آغاز چند نسخه از این سوال (و از آن جمله همین نسخه حاضر)، لقب اثیر المله و الدین برای مخاطب یاد شده و پس از چند سطر، چنین آمده «دعاگوی مخلص محمد الطوسی خدمت و دعا میرساند». اما در یک نسخه به جای اثیرالمله نصیرالمله آمده و نام «محمد الطوسی» پس از «دعاگوی مخلص» حذف شده. پیداست که مقتضای نسخ نوع اول آن است که خواجه نصیر از اثیرالدین سوال کرده و از نوع دوم به عکس فهمیده میشود. آقای مدرس رضوی در آثار و احوال خواجه، جواب این سوالات را یکی از مولفات خواجه نصیر یاد و به نسخه مخالف نیز اشارت کرده است. به نظر این نگارنده احتمال اینکه- صاحب سوال خواجه است و کسی (از روی تعصب نسبت به خواجه) «اثیر» را «نصیر» و نام سائل را حذف کرده- رجحان دارد خاصه اینکه سائل در نامه خویش، از مسافرت مخاطب به مغرب یاد کرده و هم از او خواسته که اگر در این سفر مغرب بر نکتههای تازه و فوائدی خاصه در مورد اصول رصد، دست یافته در پاسخ این سوال قید کند و پیداست که اثیرالدین در فتنه مغول از ایران گریخت و به شام و روم رفت. و از طرفی علاقه و عنایت شدید خواجه نیز به کار رصدی که در آن وقت دست به کار بنیان گذاری آن بوده هویدا است.
متن يادداشت
متن عبارت نامه چنین است: «و نیز اگر آن را (پاسخ را) بعراضه سفر مغرب مقرون گرداند یعنی از نوادر فوائد و نکتی که سانح شده باشد مانند اصول رصدی محدث اگر تعلیق افتاده باشد یا نکتی بکر که بر خاطر مبارک فائض شده باشد دعاگوی مخلص را تنبیهی کند آن انعام مضاعفه شود».
متن يادداشت
سطور نخستین پاسخ این سوال که آقای مدرس رضوی آن را از نسخهای نقل کردهاند که پاسخ در آن به خواجه منسوب شده عینا همان است که در آغاز پاسخ خواجه به شمسالدین کیشی میبینیم حتی عنوان «شمس المله و الدین» که لقب کیشی است و این خود نیز شاید قرینه آن است که متعصبی خواسته است سوال را از اثیرالدین و جواب را از خواجه بنمایاند. در هرحال این سوال به فارسی شیرین و سلیسی است و از مقدمه آن چنین استفاده میشود که خواجه نصیر و ابهری پیش از این مکاتبه، ملاقات کردهاند. در این نامه این سه سوال (بحث) مطرح شده:
متن يادداشت
بحث اول. اشکالی است درباره قاعده عدم صدور کثیر از واحد و منافاه آن با اثبات وجود علت اولی.
متن يادداشت
بحث دوم. زمان از جمله مشخصات حرکت است پس نشاید که زمان معلول حرکت باشد چه مشخص محال باشد که معلول متشخص خود بود.
متن يادداشت
بحث سوم. درباره دایرهای است که مرکز او حامل مرکز دائره دیگر باشد.
متن يادداشت
شیوه این سوال (خاصه در بحث سوم) گواه عظمت مقام علمی سوال کننده و احاطه او بر اقوال و آراء متقدمین و متاخرین است.