، تاریخ کتابت (تحشیه): اواخر سدهی ۱۲ یا اوایل سدهی ۱۳ق.
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲۲۵ برگ، ۲۱ سطر
ابعاد
؛خشتی.
یادداشتهای کلی مربوط به اطلاعات توصیفی
آغاز، انجام، انجامه
1
آغاز، انجام، انجامه
2
متن يادداشت
«کتاب احیاء الموات قوله بحیث لایعرفون؛ لا یخفی ان هذا اعم من اباده الاصل اذ ربما وجد له اهل و لایعرفون فلعل الغرض ان عدم معرفه الاهل کان فی جواز احیاء الموات و لایعتبر فیه العلم بالعدم، لکن لابد من الجهل بوجود ...».
متن يادداشت
«... و فیه الدیه و هی و ان کانت مقطوعه فی التهذیب لکنها مستنده فی الفقیه الی الصادق علیه السلام فلیس فیها قطع و فی صحیحه عبدالله بن سنان عن الصادق علیه السلام ما کان فی الجسد منه اثنان و فیه نصف الدیه، الخبر، و المراد ان فی واحد منهما نصفهما لا فی الجمیع، تمت بعون الله الملک العلام».
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
محل کتابت نامعلوم است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
مشخصات ظاهری
تزئینات متن:
مشخصات ظاهری
نوع کاغذ:
مشخصات ظاهری
تزئینات جلد:
متن يادداشت
نسخ تحریری.
متن يادداشت
عنوانها و نشانیها مشکی و قرمز و در برخی موارد نانوشته؛ اندازه متن: ۵/۱۵*۵/۹سم.
متن يادداشت
فرنگی سفید آهار مهره شده.
متن يادداشت
تیماج قهوهای روشن، مجدول، ضربی، با ترنج، سرترنج و لجک ترنج و کتیبه (طرح تیموری) با زمینهی نقوش و گل و بوته و نگارههای اسلیمی.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
خصوصیات نسخه موجود
4
خصوصیات نسخه موجود
2
خصوصیات نسخه موجود
1
متن يادداشت
نسخهی نفیسی است که به نظر میرسد خط مولف (محشی) بوده باشد و قاعدتا بایستی آن نسخهی مبیضه بوده باشد.
متن يادداشت
به هر تقدیر این نسخه در حاشیه تصحیح گردیده است و عبارت «قوله» فراوان در کنارهی برگها تکرار شده است که گویا برای توجه دادن خواننده به متن «الروضه البهیه» است.
متن يادداشت
در آغاز نوشته شده است: «از جمله کتب مرحمت پناه طوبی مکان میرزا سید حسین است، ... کوچک».
یادداشت منشاء
تملک و سجع مهر
3
متن يادداشت
روی برگ (۲۱۱الف) مهر بیضی «حسین منی و انا من حسین» آمده است که بایستی مربوط به خود محشی بوده باشد و الله العالم.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر
يادداشت هاي مربوط به نمايه ها، چکيده ها و منابع
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۲۲۹ - ۲۳۰.
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
تعلیقاتی نسبتا مفصل بر کتاب الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه شهید زین الدین بن علی بن احمد جزینی عاملی شامی مشهور به «شهید ثانی» (د. ۹۶۵ق) با عنوان «قوله - اقول» است. این مجلد حاوی تعلیقات محشی بر کتاب احیاء الموات تا پایان کتاب الدیات آن است. در آغاز نسخه نوشته شده «از جمله کتب مرحمت پناه طوبی مکان میرزا سید حسین است»، که صرف نظر از اینکه عبارت مذکور، اعم از تملک و تالیف است! به هر حال میرساند که به نام محشی ما «سید حسین» است و با توجه به عبارات مرحوم آقا بزرگ طهرانی، وی بایستی یکی از این سه بزرگوار بوده باشد: ۱. سلطان العلماء امیر علاءالدین حسین بن رفیعالدین محمد مرعشی آملی اصفهانی (د. ۱۰۶۴ق)، ۲. سید محمدحسین بن محمد صالح خاتون آبادی (د. ۱۱۵۱ق)، ۳. سید حسین بن ابی القاسم موسوی خوانساری (د. ۱۱۹۱ق)؛ لیکن با توجه به بررسیهای بوجود آمده در منابع و فهارس، شوربختانه برای راقم سطور دانسته نشد که آیا محشی یکی از این سه شخص میباشد، یا اینکه «سید حسین» دیگری مراد است، چنان که با توجه به خط محشی بودن نسخه (به احتمال زیاد)، همین نظر اخیری هم تقویت میشود؛ کما اینکه ممکن است «سید حسین» از اصل، صرفا یک یادداشت تملک بوده باشد!