عنوان

مقایسه دو نوع تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی بر شاخص‌صهای فیزیولوژیکی هوازی و بی‌هوازی مردان غیرفعال

Number

‭۱۳۷۲۳پ‬

.Language of Text, Soundtrack etc

per

Title Proper

مقایسه دو نوع تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی بر شاخص‌صهای فیزیولوژیکی هوازی و بی‌هوازی مردان غیرفعال

First Statement of Responsibility

/نصرت خدایی زاویه

Name of Publisher, Distributor, etc.

: تربیت بدنی و علوم ورزشی

Date of Publication, Distribution, etc.

، ‮‭۱۳۹۴‬

Text of Note

چاپی

Dissertation or thesis details and type of degree

کارشناسی ارشد

Discipline of degree

فیزیولوژی کاربردی

Date of degree

‮‭۱۳۹۴/۰۶/۳۱‬

Body granting the degree

تبریز

Text of Note

مقدمه :هدف مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر ‮‭۶‬ هفته تمرین تناوبی بی‌هوازی و تمرین تداومی هوازی متوسط بر شاخص‌صهای فیزیولوژیکی هوازی و بی‌هوازی مردان غیرفعال بود .روش‌شناسی :آزمودنی‌های این تحقیق ‮‭۲۸‬ مرد سالم غیرفعال با دامنه سنی‮‭۲۰ - ۳۰‬سال بودند که از میان دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند.متغیر مستقل این تحقیق دو نوع تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی بود که به مدت چهار هفته و هر هفته چهار جلسه و هر جلسه ‮‭۴۵‬ دقیقه اجرا شد) هر جلسه تمرینی تناوبی بی‌هوازی شامل ‮‭۱۰‬ دقیقه گرم کردن،‮‭۹‬ - ‮‭۶‬تکرار دویدن ‮‭۳۰‬ ثانیه‌ای با تمام توان و ‮‭۵‬ دقیقه سرد کردن و هر جلسه تمرین تداومی هوازی شامل ‮‭۱۰‬ دقیقه گرم کردن، ‮‭۳۰‬ دقیقه دویدن با شدت‮‭۷۰ - ۷۵‬درصد ضربان قلب ذخیره و ‮‭۵‬ دقیقه سرد کردن بود .( قبل از اعمال متغیر مستقل ابتدا تمام آزمودنی‌صها برای کسب آمادگی اولیه به مدت دو هفته در برنامه آماده‌صسازی مشترک شامل ‮‭۳۰‬ دقیقه تمرین هوازی با شدت کم ‮‭(۳‬ جلسه در هفته با شدت‮‭۶۰ - ۶۵‬درصد (شرکت کردند .سپس، تمام آزمودنی‌صها که بر اساس معیارهای توان هوازی و بی‌هوازی همگن شده بودند به صورت تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی قرار گرفتند .سپس شاخص‌های حداکثر اکسیژن مصرفی‮‭(VO۲max)‬ ، آستانه تهویه‌صای‮‭(VT)‬ ، میانگین توان تولیدی‮‭(MPP)‬ ، اوج توان تولیدی‮‭(PPO)‬ ، شاخص خستگی ‮‭(FI)‬ و درصد چربی ‮‭( BF)‬در هر دو گروه اندازه‌گیری شد .پس از جمع‌آوری نتایج، به منظور تعیین طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای بررسی تأثیر متغیر مستقل بر متغیرهای وابسته از آزمون آماری تحلیل واریانس با عامل بین گروهی و تی مستقل در سطح معنی‌داری >‮‭۰۵/۰ P‬ با استفاده از نرم‌افزار ‮‭SPSS‬ نسخه ‮‭۲۲‬ بررسی شد .یافته‌های تحقیق :نتایج تحقیق حاضر حاکی است که هر دو نوع تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی موجب افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی، آستانه تهویه‌صای، میانگین توان بی‌هوازی و توان بی‌هوازی اوج و کاهش شاخص خستگی گردیده است .(>‮‭(۰۵/۰p‬و درصد چربی تغییر معنی‌داری نداشت .(<‮‭(۰۵/۰p‬و اما افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی، میانگین توان بی‌هوازی و درصد چربی بین دو گروه تمرین تناوبی بی‌هوازی و تداومی هوازی مشابه (<‮‭(۰۵/۰p‬و آستانه تهویه‌صای، توان بی‌هوازی اوج و شاخص خستگی در گروه تناوبی بی‌هوازی نسبت به گروه تداومی هوازی متفاوت بود .(>‮‭(۰۵/۰p‬نتیجه‌گیری :بر اساس نتایج بدست آمده از یافته حاضر می‌تواند نتیجه گرفت که تمرین تناوبی بی‌هوازی در مقایسه با تمرین تداومی هوازی کارآمدتر است

Text of Note

Introduction:The aim of present study was to investigate the comparison of 6-week interval anaerobic and continuous moderate aerobic training on aerobic and anaerobic physiological indices of sedentary male. Methodology: In present study, 28 sedentary male subjects (20 to 30 years old) from university of Tabriz tended to participate. Two types of training (interval Vs. Continuous) for 4 weeks including 4 sessions a week and 45-minute duration for each session were considered as an independent variable (Interval training: 10-minute warm up, 6-9 repetition of 30-second dash-run, and Continuous training: 10-minute warm up, 30-minute running with 70 -75 reserved heart rate and 5-minute cooling down). Prior to administering independent variable, all subjects went through preparatory phase including 30-minute low intensity aerobic training (3 sessions a week). Hence, all homogenous subjects were randomly assigned to two types of training. Indices of Vo2max, Mean Power Product (MPP), Peak Power Output (PPO), Fatigue Index (FU), Body Fat Percentage (BF ) were measured. Having collected results, in order to observe the normality of data and effect of independent variable on dependent variables, Kolmogorove - smirnov test and repeated measure analysis of variance, independent T test at the significance level of 0.05 were used respectively. Results: the results of present study indicate that both types of training give rise to Vo2 max, VT, MPP and PPO and decrease FI (p?0.05). There was no significant change in BFpercentage, but the values of Oxygen consumption, Anaerobic mean power and BFpercentage were similar between two groups, on the other hand, VT, Anaerobic peak power and FI were significantly different between two groups (P?0/05). Conclusion: Considering results of present study, anaerobic interval training may be more efficient than continuous aerobic training

خدایی زاویه، نصرت

امیرساسان، رامین، استاد راهنما

وکیلی، جواد، استاد مشاور

Public note

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی