بررسی ارتباط بین میزان تغییرات زمان اصلاح شده جریان شریان کاروتید (FTC) اندازه گیری شده به روش الکتروکاردیوگرام و داپلر سونوگرافی بر بالین به دنبال کاهش حجم در بیماران تحت دیالیز در بیمارستان های امام خمینی و سینا
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
علی خمودی قاضیانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۴۰۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۲ص.
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی
Discipline of degree
طب اورژانس
Date of degree
۱۴۰۱/۰۹/۳۰
Text preceding or following the note
۱۷.۶۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مبنای بررسی : یکی از شیوه های مطرح شده ارزیابی حجم داخل عروقی اندازه گیری زمان اصلاح شده جریان شریان کاروتید (FTc) به روش سونوگرافی می باشد . هدف از این مطالعه مقایسه نتایج تغییرات (FTc) به دست آمده به روش سونوگرافی که در واقع حاصل عملکرد مکانیکی قلب می باشد ، با تغییرات (FTc) محاسبه شده از طریق کاردیوگرافی که نمایانگر فعالیت الکتریکی قلب است ، در بیماران ESRD که مبتلا به اورلود حجم داخل عروقی هستند و حین دیالیز مایع از آنها گرفته می شود ؛ می با شد . روش انجام : تعداد 77 بیمار مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر ESRD که تحت دیالیز روتین بودند وارد مطالعه گردیدند . حجم برداشت شده از بیماران وهمینطور اندازه -های FTc شریان کاروتید قبل و بعد و حین دیالیز پس از برداشت هر لیتر مایع ، تعداد ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی ارزیابی شدند . تمام اندازه گیری های FTc در وضعیت درازکش انجام گردید . اندازه گیری ها در محاذات لبه تحتانی غضروف تیروئید انجام شد .نتایج : تعداد 77 بیمار مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر ESRD (20 زن و 57 مرد) با میانگین سنی 48/15±01/55 سال که تحت دیالیز روتین بودند وارد مطالعه گردیدند . میانگین FTc به روش سونوگرافی قبل از شروع دیالیز 38/34 ± 81/326 میلی ثانیه با فاصله اطمینان 95% (96/331 ± 98/319 ) و 41/31 ± 76/312 میلی ثانیه با فاصله اطمینان 95% ( 57/320 ± 22/306 ) به روش کاردیوگرافی بود . ارتباط ضعیفی بینFTc اندازه گیری شده به روش سونوگرافی و کاردیوگرافی قبل از شروع دیالیز دیده شد (007/ 0 = p، 29/ 0 =r ) . پس از پایان دیالیز میانگین FTc به دست آمده به روش سونوگرافی 24/40 ± 24/310 میلی ثانیه و به روش کاردیوگرافی 06/36 ± 39/303 میلی ثانیه حاصل گردید . بین این دو FTc ارتباط آماری ضعیفی وجود داشت (001/ 0 =p ، 37/0 =r ) . همانطور که دیده می شود میانگین FTc در هر دو روش سونو گرافی و کاردیوگرافی با برداشت مایع از بیمار ، بطور معناداری از نظر آماری کاهش یافت . نتیجه گیری : در این بررسی نشان داده شد که با برداشت مایع اضافی از بیماران ESRD زمان اصلاح شده فلوی شریان کاروتید FTc اندازه گیری شده به روش سونوگرافی و کاردیوگرافی هر دو به طرز معناداری از نظر آماری کاهش می یابد ، اگرچه ارتباط آماری ضعیفی بین این دو در پایان دیالیز دیده شد ولیکن مشخص شد تغییرات FTc اندازه گیری شده به روش کاردیوگرافی نیز می تواند همانند روش سونوگرافی در بررسی تغییرات مایع در افراد دچار هیپر وولمی به کار رود . با این وجود تحقیقات بیشتری جهت بررسی اهمیت تغییراتی که ممکن است در FTc سونوگرافیک و کاردیوگرافیک در بیماران دهیدراته یا با افزایش حجم دیده شود ، مورد نیاز است تا نقش سونوگرافی در ارزیابی شرایط حجمی بدن مشخص شود .