تدوين مدل آموزشی نقش الگویی (Role modeling) اعضای هیأت علمی پزشکی بالینی و بررسی اثربخشی آن
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
الهه محمدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۹
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۱۲ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی PHD
Discipline of degree
آموزش پزشکی
Text preceding or following the note
۲۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بیان مسأله: دانشجویان با مشاهده نقش الگوها در محیط های آموزشی مختلف یاد می گیرند. هر چند تأثیر نقش الگوها بر شخصیت و توسعهی رفتار حرفه ای دانشجویان مشخص است اما تعدادی از اعضای هیأت علمی بالینی نقش الگوهای ضعیفی هستند و نیاز به آموزش دارند. در مورد برنامهی آموزشی مؤثر و اثربخشی آن در متون آموزش پزشکی کمبود شواهد وجود دارد. بنابراین ما با تدوین و اجرای مدل آموزشی نقش الگویی به بررسی اثربخشی آن پرداختیم. روش اجرا: اعضای هیأت علمی مشارکتکننده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله بر پایهی مدل تدوین شده طراحی شد. برنامهی آموزشی در مدت سه ماه در قالب جلسات حضوری و غیرحضوری ارائه گردید. ارزشیابی از برنامه بر اساس سه سطح از سطوح هرم کرک پاتریک شامل رضایت، یادگیری، تبیین درک مشارکتکنندگان از نقش¬الگویی و عملکرد انجام شد.نتایج: از 35 نفر عضو هیأت علمی مشارکتکننده در مطالعه 18 نفر به صورت تصادفی در گروه مداخله قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد میانگین نمره رضایت گروه مداخله با مقیاس لیکرت پنج تایی از کل برنامه (5/0±)7/4 بود. همچنین حدود یک نمره افزایش در میانگین نمرهی یادگیری با مقیاس لیکرت پنجتایی در گروه مداخله با نمرهی پس آزمون (39/0±)3/4 نسبت به نمرهی پیشآزمون (38/0±)3/3 در مقایسه با گروه کنترل با نمرهی پیشآزمون (47/0±)5/3 و نمرهی پسآزمون(50/0±)6/3 مشاهده شد. سه طبقهی "توجه به نقش الگو بودن و تلاش برای ارتقای آن"، "نمایش عامدانهی نقش الگویی" و "بسترسازی برای تأثیرپذیری بیشتر فراگیران از نقش الگو" از تحلیل آنالیز داده های کیفی استخراج شد. تفاوت معنی داری در ارتقای سطح رفتار بین دو گروه مداخله و کنترل مشاهده نشد (77/0 =p value).نتیجهگیری: یافته ها حاکی از رضایت بالای مشارکتکنندگان از برنامهی آموزشی و ارتقا در آگاهی و ارائهی تعمّدی نقش الگویی در بین مشارکتکنندگان بود. از آنجا که نقشالگویی جزء جدایی ناپذیر از آموزش پزشکی محسوب میشود و عامل مهمی در شکل دادن به ارزشها، نگرشها، اخلاق و رفتار حرفهای دانشجویان پزشکی است، طراحی برنامه های توانمندسازی برای کمک به ارتقای نقش الگویی مدرسان بالینی باید مورد توجه موسسات آموزشی قرار بگیرد و در این راستا مدیران آموزشی می توانند از چنین برنامه های آموزشی بهره گیرند.