اثر کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژنی و فسفره بر عملکرد لوبیا چیتی (.(Phaseolus vulgaris L تحت کمبود آب
/اکبر مهدی ایورقی
: کشاورزی
، ۱۳۹۶
، میرزائی
چاپی
کارشناسی ارشد
زراعت
۱۳۹۶/۱۱/۲۰
تبریز
به منظور مطالعه اثرات کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژنه و فسفره در شرایط کمبود آب بر برخی صفات فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا چیتی، آزمایشی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکصصهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعهصصی تحقیقاتی دانشکدهص کشاورزی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۵ اجرا شد .فاکتور اول سطوح مختلف کودی) شاهد ، ۱۰۰ مقادیر کودی توصیه شده نیتروژن و فسفر، ۵۰ مقادیر توصیه شده و کود زیستی بارور+۱بارور ۲)و فاکتور دوم سطوح کمبود آب با سه سطح) شاهد، قطع آبیاری از آغاز مرحله گلدهی تا برداشت و قطع آبیاری از آغاز مرحله پر شدن دانه تا برداشت (بودند .صفات مهم مورد ارزیابی ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، میزان فلورسانس کلروفیلی، میزان کلروفیل، عملکرد و اجزای عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت و میزان پروتئین تحت تاثیر معنیصدار فاکتورهای آزمایش قرار گرفتند .کودهای زیستی نسبت به شاهد در کلیه صفات فیزیولوژیک و مورفولوژیکی بهتر عمل کرد. در صفات شاخص کلروفیل و میزان فلورسانس کلروفیلی، کودهای زیستی با تیمار کودی ۱۰۰ درصد توصیه کودی اختلاف معنیصداری نشان نداد .برای صفت درصد پروتئین میان کودهای زیستی و شاهد اختلاف معنیصداری حادث شد، ولی با تیمارهای ۱۰۰ و ۵۰ درصد توصیه کودی اختلاف معنیصداری در آبیاری نرمال مشاهده نشد .در صفات تعداد شاخه، تعداد برگ در بوته و ارتفاع بوته اختلاف کودهای زیستی با تیمار کودی ۱۰۰ توصه کودی معنیصدار نشد، ولی در صفات مذکور میان کودهای زیستی و شاهد اختلاف معنیصدار ملاحظ شد .در صفات مرتبط با تعداد نیام پر، وزن نیام خشک، تعداد دانه در بوته، وزن ۱۰۰ دانه و عملکرد دانه، اختلاف تیمار کودهای زیستی با شاهد و تیمار کودی ۵۰ توصیه کودی معنیصدار ملاحظه شد .اختلاف کودهای زیستی با کلیه سطوح تیمارهای کودی در صفت شاخص برداشت معنیصدار و قابل توجه بود .همچنین در تیمار قطع آبیاری از مرحله پر شدن تا برداشت، تیمار کودهای زیستی به مراتب بهتر از سایر سطوح کودی بود .نتایج آزمایش در قطع آبیاری از مرحله پر شدن دانه تا برداشت نشان داد که کودهای زیستی در شرایط تنش خشکی، اثراتی بسیار قابل قبولصتری از کودهای شیمیایی داشتند
In order to study the effects of nitrogen and phosphorus fertilizers and biofertilizers in water deficit conditions on some physiological, morphological, yield and yield components of common bean, a factorial experiment based on randomized complete block design with three replications in a research farm Faculty of Agriculture, Tabriz University. The first factor was fertilizer levels (control, 100 recommended nitrogen and phosphorus fertilizer, 50 recommended fertilizer and bio fertilizer 1+ fertilizer2), and the second factor was the levels of water deficit with three levels (control, irrigation interruption from flowering to harvesting stage) And irrigation interruptions from the beginning of the seed filling stage to harvest). The important traits were evaluated by plant height, number of leaves per plant, chlorophyll fluorescence, chlorophyll content, yield and grain yield components, biological yield, harvest index and protein content. Biological fertilizers improved in all physiological and morphological traits than controls. In terms of chlorophyll index and chlorophyll fluorescence, biofertilizers showed no significant difference with 100 fertilizer treatments. There was a significant difference between the biological fertilizer and control for the percentage of protein, but with and 50 fertilizer treatments, there was no significant difference in normal irrigation. In terms of number of branches, number of leaves per plant and plant height, differences between biological fertilizers and 100 fertilizer treatments were not significant, but significant differences were observed between biological fertilizers and control in these traits. In the traits related to the number of pods filled, dry weight, grain number per plant, 100 seed weight and seed yield, biomass treatment with control and treatments with a significant 50 significance were observed. Difference of biofertilizers with all levels of fertilizer treatments was significant in harvest index. Also, in the irrigation cut from filling to harvesting stage, the treatment of biofertilizers was far better than other fertilizer levels. The results of experiment in irrigation cut from seed filling to harvesting stage indicated that biofertilizers had more acceptable fertilizer effects under drought stress conditions