فلسفهی غیبت امام زمان(عج) و رفع تعارضنمایی آن با هدایتگری خداوند
/سیروس عباسی عبدالرزاق
: الهیات و علوم اسلامی
، ۱۳۹۶
، میرزائی
چاپی
کارشناسی ارشد
کلام اسلامی
۱۳۹۶/۱۱/۱۸
تبریز
ازجمله اوصاف خدای متعال هدایت گری اوست به گونه ای که زمین را هیچ وقت از حجت خود برای هدایت جامعه خالی نخواهدگذاشت ، این هدایت گری تا شهادت امام حسن عسکری)ع (به حالت طبیعی خود بوده است که امام در بین امت بوده وآن ها را هدایت و راهنمایی می کرده است .اما بعد از شهادت آن حضرت هدایت جامعه بشری از سوی حق تعالی وارد مرحله ی جدیدی شده است که توسط امام زمان) عج (به روش خاصی هدایت می شود .سوالی که در اینجا مطرح است ، این است که آیا غیبت امام معصوم و حجت الهی و دور بودن آن حضرت از دسترسی مردمانی که هدایت آنها، از اصلی ترین وظایف اوست، اخلالی در هدایت گری خداوند ایجاد نمی کند؟ در این پایان نامه رابطه ی بین غیبت امام معصوم و لزوم هدایت گری خداوند بررسی و ضمن بیان فلسفه ی غیبت ، عدم تعارض نمایی آن با لزوم هدایت گری خدای متعال تبیین شد
One feature of god is his guidance as he never leaves the world without a cynosure; this form of guidance continued naturally with the presence of Imam among people to the time that Imam Hasan Asgary was murdered. After that, the guidance by god entered new era in which the guidance is done by virtue of Imam Zaman in a special way. A question that can be asked here is that if the absence of innocent Imam and the matter that he is out of reach for people whose guidance is a primary goal for Imam can hinder Imams duty or not. In this research the correlation between the absence of Imam and the necessity of the gods guidance is studied and it is explained that how the absence has no contradiction with the necessity of guidance, explaining the philosophy of absence