: محمدعلی الرضوی العلوی الفاطمی (۱۳۰۹ق) ، محمد الدرجزینی (۱۳۰۱ق)
قاجار
[۳]، ۱۴۰ ص.
: جدول، علائم راده
؛ خشتی.
نسخه حاضر در کتابخانه ملی، كتابخانه وزارت امور خارجه، كتابخانه آستان حضرت عبدالعظيم حسنى (ع)، كتابخانه مدرسه عالی شهيد مطهری (ره)، كتابخانه بزرگ آيت الله العظمي مرعشی نجفی (ره)، كتابخانه مجلس شورای اسلامى موجود است.
نسخه چاپی و خطی در کتابخانه آستان موجود نیست.
آغاز: بسمالله ... الحمدلله الذی هدینا الی فرائضالاسلام والصلوة والسلام علی محمدصادعالاحکام و علی اخیه و خلیفته و وارثه الذی نصبه علما للاسلام و اولاده الطاهرین امناءالملک العلام المبینین الفرائض للانام و بعد چنین گوید احمد الموسوی الکربلائی مولداّ و مدفنا انشاءالله الشهیر بالبهبهانی ...
انجام: ... کتبه مصنفالکتاب احمدبن محمدباقربن عنایةاللهبن محمدبن زینالعابدین الموسوی فی محرم سنة ثمان و ثلثمائة و الف من الهجرة المقدسة بمدینة طهران عاصمة العجم عجم ایران بعد رجوعی عن زیارة سیدی و مولای علیبن موسی علیهما و علی ابائهما افضل صلوات ربالعالمین
انجامه: وللمصنف دامظله مصنفات کثیرة کتابالوقف کتابالشرط فی ضمنالعقد کتاب فیالخلع والمبارات و فسادالطلاق بالعوض رسالة فی منجزاتالمریض رسالة فیالکر رسالة فی التعلیق والتنجیز فیالعقود رسالة فی معنی علیالید ما اخذت و فروعه رسالة فی عرقالجنب منالحرام وله مصنفات فیالفقه والاصول غیر ماذکر ایض قد حصلالفراغ من تحریر هذه النسخةالشریفة فی شهر ربیعالثانی من شهور سنه ۱۳۰۱ بمباشرة اقلالمحصلین محمد الدرجزینی.
نوع کاغذ:
نوع خط:
نوع جلد:
تزئینات جلد:
تزئینات نسخه:
فرنگی. (۲۶۵۸)
نسخ تحریری.
جلد مقوایی با روکش تیماج عنابی. (۲۶۵۸)
جدول کشی ضربی (۲۶۵۸)
حاشیه های کتاب که دارای دو خط است. (جدول مضاعف و کمنداندازی)
در حاشیه تصحیح صورت گرفته با اختصار (صح) می باشد
در حاشیه کلمات و عبارات جاافتاده متن نوشته شده است.
عناوین در حاشیه با خط درشتر از متن آمده است.
منظومه الدرر المنثوره (دره المنثوره)/ محمدصادقبنعلینقی الموسویالزنجانی در حاشیه کتاب (عربی) صفحات۱۰ - ۱۳آمده است
حواشی با نشان «احمد الموسوی»... است
دارای مهر خشتی با نشان شیر و خورشید و سجع " ملاحظه شد" در صفحه ۱. (۲۶۵۸)
دارای دستنوشتهای با مضمون " ازاین جانب است بجهت جناب خیرالحاج و العمار ناظم ال... نقیب الممالک حاج شیخ علی وفقه الله لمرضاته این رساله احمد الموسوی ..." در صفحه اول مقدمه. (۲۶۵۸)
کتاب مشتمل است بر مقدمه و ۳ باب: مقدمه در بیان ۹ مطلب: مطلب ۱: در تعریف میراث (ص. ۲)، مطلب ۲:در حکم دین میت (ص. ۲-۶)، مطلب ۳: در بیان اموریست که داخل ارث نیست (ص. ۶)، مطلب ۴: در بیان موجبات ارث (ص. ۶-۸)، مطلب ۵: در بیان موانع ارث (ص. ۸-۱۰)، مطلب ۶: در فرائض ارث (میراث زوج، زوجه و اختین) (ص. ۱۰-۱۲)، مطلب ۷: در بیان رد زائد است بر فرض و در بیان عول (ص. ۱۲-۱۳)، مطلب ۸: در بیان رد تمام ترکه بزوج (ص. ۱۳-۱۴)، مطلب ۹ در فرق میان نکاح دائم و منقطع (ص. ۱۴-۱۶) و ۳ باب: باب ۱: در میراث ابوین و اولاد (ص.۱۶-۴۰)، که خود مشتمل بر ۴ فصل: فصل ۱ (ص. ۱۷-۲۱) در ۳ مسئله: مسئله ۱: در میراث نبیرها (ص. ۱۷- ۱۸)، مسئله ۲: در بیان حاجب بودن برادرهای میت (ص. ۱۸-۱۹)، مسئله ۳: در بیان حبوه (ص. ۲۰-۲۱)، فصل ۲: در سهام مرتبه اولی (ص. ۲۱-۲۸)، فصل۳: در تفصیل سهام (ص. ۲۸-۳۸)، فصل ۴: در میراث پسر دختر و دخترپسر (ص. ۳۸-۴۰)، باب ۲: در مرتبه ثانیه )در میراث برادرها و خواهرها و اجداد میت (ص. ۴۰-۷۳) که مشتمل بر ۵ فصل (ص. ۴۰-۷۳): فصل ۱: در منحصر بودن وارث در اخوات (ص. ۴۱-۴۵)، فصل ۲ و ۳: در منحصر بودن وارث در اجداد و جدات (ص. ۴۶- ۶۰)، فصل ۴: در اجتماع اخوه با اجداد بعید (ص. ۶۰-۶۵)، فصل ۵: در احکام میراث اخوه و اخوات (میراث برادرزاده و خواهرزاده) (ص. ۶۶-۷۳)، باب ۳: در مرتبه سوم که اعمام و عمات و اخوال و خالات باشند در ۳ فصل (ص. ۷۴-۱۳۹): فصل ۱: در تعیین سهام اعمام و اخوال (ص. ۷۴-۸۲)، فصل ۲: در بیان میراث اولاد اعمام و اخوال (ص. ۸۲-۹۱)، فصل۳: در سایر طبقات این مرتبه (ص. ۹۲-۱۴۰). با توجه به الذریعه (۲۸۷:۲۱) برخی معینالوارثین را به اشتباه به سید محمد الشهشهانی نسبت دادهاند. آقابزرگ طهرانی نزد سید نصرالله تقوی در طهران نسخهای با همین کیفیت اما به عربی بنام المیراث دیده است و مصنف آن محمدتقی هروی حائری متوفی به سال ۱۲۹۹ بوده و تاریخ فراغت از تألیف به سال ۱۲۶۶ بوده است و این نسخه در نزد حسین شهشهانی با عنوان المیراث لجمیعالوارث بوده است. با توجه به مشار (۴۸۳۵:۴) تاریخ وفات احمدبن محمدباقر موسوی بهبهانی حائری متوفی به سال ۱۳۵۱ق. بوده است.
اهدای آقای حمیدرضا یاسری. (۲۶۵۸)
۱۳۵۹ش.
معین الوارثین
ارث (فقه)
سنگی
BP
۱۹۷
/
ب
۹
م
۶
بهبهانی، سیداحمد، ۱۲۳۰ - ۱۳۱۱.
رضویعلویفاطمی، محمدعلی، قرن ۱۳؟ق. ، کاتب
درجزینی، محمد، قرن ۱۳؟ق. ، کاتب .
موسوی زنجانی، محمدصادق بن علینقی، قرن ۱۳ق.، مقدمهنویس