/ از: جلالالدین عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (۹۱۱ق)
مکان کتابت: قریه بوکان، از محال مکری در عهد حکومت سیفالدین خان حکمران ساوجبلاغ (۲۳پ).
، تاریخ کتابت: ۱۳۴۰ق.
؛۱۴*۲۲/۳سم. ۷۰ص. ۹س.
1
2
بسمله، الحمدلله و کفی و سلام علی عباده الذین اصطفی و بعد فقد سئلت فی رقعه عن... .
... و ایانا بوقوع فی المهالک آمین یا الله.
همین تاریخ کتابت در پایان مجموعه تکرار شده.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نسخ.
چرم قهوهای روشن ضربی ترنجدار.
1
در پایان نسخه دو برگ از جواهر الفرائض مربوط به نسخهای دیگر کتابت سال ۱۳۷۹ الحاق شده است.
(نک: ملی، ۹/ ۱۶۱، سپهسالار، ۳/ ۱۱۵).
نک:تتمه المنتهی، ص ۵۷۴، مشار ۳/ ۷۹۰-۷۹۴.
ماخذ فهرست: جلد ۴۵، صفحه ۱۵۶.
چندین سوال و جواب است پیرامون مسائل فقهی.
سیوطی، فاضل متبحر ادیب که نزد جماعتی از شیوخ درس خوانده و در غالب علوم کتاب تصنیف نموده. مصنفاتش بسیار است و لکن بیشتر آنها اسم بزرگی دارند. شیخ عباس قمی میگوید: «روزی برای استاد من کتاب در المنثور سیوطی را آورده بودند. چون من اسم او را شنیدم، کثرت مولفاتش را تذکر دادم. استادم گفت: گول اسامی کتب را مخور که غالب آن چیزی نیست. اگر سیوطی دارالسلام مرا تصنیف کرده بود، چهل کتاب مینمود» (هدیه الاحباب، ص ۱۵۷). از قول سید علیخان، صاحب انوار الربیع نقل کردهاند که سیوطی از مذهب شافعی به مذهب امامیه منتقل گردیده و سید علیخان از سیوطی کتابی دیده که در آن رجوع خود را به مذهب امامیه ذکر نموده و بر خلاف بلافصل امیر المومنین علی (ع) استدلال کرده است.