محمد بن اسمعیل ؛ کاتب: محمد تقی ابن محمد علی خوانساری ، محمد بن حسین الحسینی القمی
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
[بی جا]
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: [بی نا]
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۲۶۷ق. (تاریخ کتابت)
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
[بدون صفحه شمار]؛
ساير جزييات
: راده
ابعاد
؛ قطع : ۳۵ سم.
يادداشت کلی
متن يادداشت
عربی
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر
مشخصات ظاهری
نوع خط:
متن يادداشت
نسخ
یادداشت منشاء
متن يادداشت
ثبت ۲۵۴۸۳۰: یادداشت وقف کتاب رجال ابوعلی بر کافه مومنین و طلاب شیعه اثنی عشری از سوی شیخ مهدی اشرفی مازندرانی به سال ۱۲۸۶ق. در صفحه بیاض در ابتدای کتاب
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
در اوایل قرن یازدهم میرزا محمد بن علیبن ابراهیم استرآبادی (متوفی ۱۰۲۸) کتاب رجالی خود موسوم به (منهج المقال فی تحقیق احوال الرجال) را تألیف کرد. این کتاب مورد توجه بسیاری از فقها و دانشمندان رجال قرار گرفت و عده زیادی بر آن شرح یا تعلیقه نوشتند که «تعلیقة منهج المقال» معروف به «التعلیقة البهبهانیة» از آقا محمدباقر بن محمد اکمل وحید بهبهانی (متوفی ۱۲۰۵) معروفترین آنهاست. ابوعلی حائری (۱۱۵۹ – ۱۲۱۶)، وقتی عدم مراجعه طلاب به دو کتاب فوق را ملاحظه کرد، تصمیم گرفت کتابی رجالی بنویسد که امتیازات آنها را داشته و در عین حال مختصر باشد و از تشویش و پراکنده کاری جلوگیری کند. به همین جهت کتاب «منتهی المقال فی احوال الرجال» را تألیف کرد که نامش ناظر به کتاب «منهج المقال فی تحقیق احوال الرجال» است. نویسنده در این کتاب ذیل نام هر یک از راویان – که به ترتیب الفبا ذکر شدهاند – کلام استرآبادی را از «رجال کبیر» نقل کرده و سپس تعلیقات وحید بهبهانی را به دنبال آن میآورد؛ آنگاه کلمات علمای دیگر را نقل کرده و نظر خود را نیز با قلت یا اقول بیان میکند وی با بیان نظر شیخ محمد امین کاظمی در هدایة المحدثین آن را به پایان برده است.
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
رجال ابوعلی
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
محدثان
عنصر شناسه ای
Hadith
عنصر شناسه ای
حدیث
عنصر شناسه ای
Hadith
تقسیم فرعی شکلی
-- سرگذشتنامه
تقسیم فرعی شکلی
-- Biography
تقسیم فرعی موضوعی
-- علمالرجال
تقسیم فرعی موضوعی
-- *Ilm al-Rijal
داده رابط بین فیلدها
a06
داده رابط بین فیلدها
a06
داده رابط بین فیلدها
a08
داده رابط بین فیلدها
a08
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )