یررسی شیوع سندرم ترشح نامتناسب هورمون آنتی دیورتیک در کودکان مبتلا به مننژیت بستری در بخش اطفال بیمارستان بهشتی کاشان در سالهای ۱۳۷۳-۸۳
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/راضیه اقتصادی
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
[بی جا]
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۸۴
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۵۴ص.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکترا
نظم درجات
پزشکی
کسي که مدرک را اعطا کرده
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای سندرم ترشح نامتناسب هورمون آنتی دیرتیک (SIADH) و تناقضات موجود و عوارض ناشی از آن و عدم آگاهی از وضعیت بیماری در منطقه، این مطالعه به منظور تعیین شیوع سندرم نامتناسب هورمون آنتی دیورتیک در کودکان مبتلا به مننژیت بستری در بخش اطفال بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سالهای ۱۳۷۳-۸۳ صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی از نوع داده های موجود می باشد که به صورت پرونده کلیه بیماران مبتلا به مننژیت بستری در بخش اطفال بیمارستان بهشتی کاشان در سالهای ۱۳۷۳-۸۳ که تعداد آنها ۲۳۰ نفر بود انجام شد. اطلاعاتی نظیر سن، جنس، نوع مننژیت، سدیم و پتاسیم سرم، وزن مخصوص ادرار، قند خون، BUN، همچنین وضعیت هیدریشن بیمار از پرونده ها استخراج شد و در چک لیستی که تهیه شده بود درج گردید. تشخیص SIADH بر اساس معیارهای تشخیصی صورت گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار کامپیوتری SPSS نتایج آنالیز شد و سپس با کمک آزمون آماری من ویتنی و کای دو ارتباطات مورد نظر بررسی شد. یافته ها: از ۲۳۰ پرونده بیمار مبتلا به مننژیت، ۲۴ پرونده به علت نقص اطلاعات لازم برای تشخیص SIADH از مطالعه حذف شد. از ۲۰۶ بیمار باقی مانده ۶۹ نفر ( ۳۳/۵ درصد) SIADH داشتند که بیشترین شیوع در گروه سنی ۱-۲ سال ( ۴۴/۴ درصد)، جنس پسر ( ۳۴/۷ درصد) و در بیماران با مننژیت باکتریال ( ۳۹/۱ درصد) بود. از ۱۲۱ بیمار با هایپوناترمی، ۵۷ درصد SIADH داشتند. همچنین از ۱۶۷ بیمار با وزن مخصوص ادرار بیشتر از ۱۰۰۴ ، ۵۸/۷ درصد دچار SIADH بودند. ۱۰۷ بیمار هم وزن مخصوص ادرار و هم سدیم پائین داشتند که ۶۴/۴ درصد آنها SIADH داشتند. از ۹۳ بیمار با اسمولاریته سرم پائین، ۷۴/۲ درصد دچار SIADH بودند. همچنین ۱۰۰ درصد بیمارانی که BUN بالا داشتند DIADH داشتند. نتیجه گیری: شیوع SIADH از ارقام مورد انتظار بالاتر است. از این رو با توجه به عوارض مننژیت پیشنهاد می شود که در کلیه کودکان مبتلا به مننژیت محدودیت مایع درمانی و پایش سدیم و سایر معیارهای تشخیصی SIADH انجام شود تا از عوارض آن همچون ادم مغزی، تشنج، کوما و مرگ پیشگیری شود. واژگان کلیدی: SIADH، مننژیت، کودکان، شیوع.