بررسی فراوانی اختلالات حرکتی دیررس در ۱۰۰ بیمار مصرف کننده داروهای نورولپتیک تیپیک (کلاسیک) در شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۲
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/احمد حداد
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
[بی جا]
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۸۲
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۶۲ص.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکترای حرفهای
نظم درجات
پزشکی
کسي که مدرک را اعطا کرده
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
سابقه وهدف: بیماران مصرفکننده داروهای نورولپتیک (آنتی سایکوتیکها) در معرض ابتلای به عوارض دارویی ناشی از این داروها قرار دارند که از جمله آنها عوارض حرکتی است و هولناک ترین این عوارض حرکتی دیس کینزی دیررس (TD) است، که بدنبال مصرف طولانی مدت نورولپتیکها بخصوص انواع تیپیک (قدیمی) آنها ایجاد می شود. ناتوان کننده بودن عارضه و میل به ماندگاری و ازمان آن و اینکه تاکنون درمان موثری برای آن ارائه نشده است، نقش تشخیص زود هنگام آنرا در بیماران نمایانتر می سازد. این پژوهش به منظور بررسی فراوانی عارضه مذکور در جمعیت مورد مطالعه ما و تعیین ارتباط آن با متغیرهای سن، جنس، مقدار دارو، نوع دارو، مدت زمان مصرف دارو، طریقهمصرف دارو (مدام یا متناوب) و همراهی آن با دیابت قندی، آسیبهای مغزی و اختلالهای خلقی صورت گرفته است. مواد وروشها: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی از نوع داده های جدید است که روی ۱۰۰ بیمار مصرف کننده داروهای نورولپتیک تیپیک (کلاسیک) که درماههای خرداد، تیرو مرداد سال ۱۳۸۲ در بیمارستان اخوان کاشان بستری شده بودند و نیز بیماران مقیم در خانه سالمندان گلابچی کاشان در مدت زمان مذکور انجام گرفت. در این پژوهش بیمارانیکه بیش از یکسال از شروع مصرف دارو در آنها می گذشت انتخاب شدند و اطلاعات لازم طبق فرم اطلاعاتی تنظیم شده از آنها گرفته شد. تشخیص وجود یا عدم وجود TD در آنها با استفاده از جدول استاندارد AIMS و تعریف TD صورت گرفت. یافتهها: از بین ۱۰۰ بیمارمورد مطالعه در کل ۱۲نفر (۱۲درصد) علائم دیس کینزی دیررس را نشان می دادند. ۵۵بیمار مونث و ۴۵بیمار مذکر بودند که ۱۱ بیمار زن (۲۰درصد) و ۱ بیمار مرد (۲/۲درصد) TD داشتند. ۵۶بیمار در بین سنین ۱۵ تا ۳۵سال بودند که ۴نفر (۷/۱۴درصد) از آنها TD داشتند و ۲۸بیمار در سنین ۳۶ تا ۵۰سال بودند که ۵نفر (۱۷/۷۵درصد) از آنها TD داشتند و ۶نفر سن بیشتر از ۵۰سال داشتند که ۳نفر ۱۸/۷۵درصد) TD داشتند. ۶نفر (۸/۸درصد) از ۶۸ بیماری که یک نوع نورولپتیک مصرف میکردند و ۶نفر ۱۸/۷۵درصد) از ۳۲ بیماری که همزمان دو نوع نورولپتیک مصرف می کردند دچارTD بودند. یافتههای ما ارتباطی بین افزایش توان و نوع داروهای نورولپتیک تیپیک و بروز TD نشان ندادند. ۴۴نفر از بیماران کمتر از ۵سال از شروع دارو در آنها می گذشت که ۴نفر (۹/۱درصد) از آنها TD داشتند. در مقابل ۵۶نفر بیش از ۵سال دارو مصرف کرده بودند که ۸نفر (۱۴/۳درصد)از آنها TD داشتند. دراین مطالعه ۱ بیمار (۷/۱۵درصد) از بیماری که بطور مداوم (Long term) دارو مصرف می کردند و ۱۱بیمار (۱۲/۸درصد) از ۶۸ بیماری که بصورت متناوب (intermittent)دارو مصرف می کردند TD داشتند. از ۴۸ بیمار مبتلا به اختلال خلقی بهمراه بیماری زمینه ای ۸نفر (۱۶/۶۷درصد) و از۵۲ بیمار فاقد اختلال خلقی ۴ نفر (۷/۷درصد) TD داشتند. در این پژوهش بعلت کم بودن تعداد نمونههاارتباطی بین فراوانی TD و ضایعات مغزی همراه و نیز دیابت قندی مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نقش درمان محتاطانه با داروهای نورولپتیک تیپیک و کنترل دقیق آنها را در بیماران مونث و مسن و دارای اختلالات خلقی در کاهش بروز TD گوشزد می کند. واژه های کلیدی: دیس کینزی دیررس، نورولپتیک ، انتی سایکوتیک، عوارض خارج هرمی
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
اختلالات حرکتی - کاشان
اصطلاح موضوعی
اختلالات حرکتی - تشخیص ودرمان
اصطلاح موضوعی
اختلالات حرکتی - درمان
اصطلاح موضوعی
داروهای ضد روان پرشی - عوارض جانبی
اصطلاح موضوعی
اختلالات حرکتی دیررس
اصطلاح موضوعی
حرکت پرشی ناشی از داروها
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )