اثرسروتونرژیک ترامادول برروی آستانه تشنج در موش سوری، نقش رسپتور HT۳۵
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/لطیفه سادات حق دوست
وضعیت نشر و پخش و غیره
محل نشرو پخش و غیره
[بی جا]
نام ناشر، پخش کننده و غيره
: پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۵
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۷۳ص.
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی - لوح فشرده
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکترای تخصصی
نظم درجات
بیماری های مغز و اعصاب
کسي که مدرک را اعطا کرده
علوم پزشکی کاشان
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
سابقه و هدف :صرع یکی از اختلالات شایع نورولوژیک است، که حدود ۱ درصداز جمعیت جهان به آن مبتلا هستند .مطالعات مختلفی جهت بررسی مکانیسم های پایه این اختلال صورت گرفته است، درچنین شرایطی بررسی مکانیسم داروهای کاهنده یا افزاینده آستانه تشنج مفید می باشد .یکی ازداروهای پرکاربرد درپزشکی ترامادول است. برخی ازمطالعات نشانگر نقش گیرنده سروتونینی درایجاد عوارض تشنج زای ترامادول می باشد، ازاین رو نقش گیرنده سروتونرژیک از زیر گروه ۵HT۳ مورد بررسی قرار گرفت .موادوروش ها :دراین مطالعه ۴۲سرموش سوری نرمورد مطالعه قرارگرفتند ، موش ها به۷ گروه تقسیم شدند، گروه اول ترامادول با دوز ۴۵میلی گرم بر کیلوگرم به شکل داخل وریدی دریافت کردند .گروه بعدی ابتدا نرمال سالین با دوز۱ واحد به ازای هر گرم وزن موش سوری به صورت داخل پریتوئن داده شد و بعد از ۱۵ دقیقه ترامادول با همان دوز قبلی انفوزیون گشت .در ۳گروه بعدی ابتدا اندانسترون با دوزهای۲/۱و ۸/۰و ۴/۰داخل پریتوئن تزریق و پس از ۱۵ دقیقه انفوزیون ترامادول با همان دستور قبلی به موشها داده شد .دو گروه بعد ابتدا SR۵۷۲۲۷ با دوز mg/kg۱۰ بصورت داخل پریتوئن تزریق و در گروه اول پس از ۱۵ دقیقه انفوزیون ترامادول با همان دستور قبلی به موشها داده شد؛ گروه آخر ابتدا SR۵۷۲۲۷ با دوز mg/kg ۱۰ داخل پریتوئن تزریق و پس از ۱۵ دقیقه اندانسترون با دوز mg/kg ۸/۰ داخل پریتوئن تزریق و پس از ۳۰ دقیقه ترامادول با دوز قبلی انفوزیون شد .درپایان داده ها واردنرم افزارSPSS۱۹ گردید و با استفاده ازروش One Way anova آستانه تشنج دراین گروه ها بررسی شد .یافته ها :تمام گروههای اندانسترون) با دوز۲/۱و ۸/۰و ۴/۰میلی گرم بر کیلو گرم (نسبت به گروه ترامادول آستانه تشنجها) کلونیک وتونیک (و همچنین مرگ به میزان معنی داری افزایش یافت (P <۰.۰۰۱) .در گروه SR۵۷۲۲۷ دوز آستانه تشنجها) تونیک وکلونیک (با گروه ترامادول تفاوت معنی داری نداشت ولی دوز آستانه مرگ را بطور معنی داری کاهش داده بود (P <۰.۰۱) .در گروه آخر که آگونیست وآنتاگونیست با هم داده شدند، دوز آستانه تشنجها) کلونیک وتونیک (و همچنین مرگ با تفاوت معنی داری نسبت به گروه اندانسترون با دوز ۸/۰میلی گرم بر کیلوگرم کاهش یافت (P <۰.۰۰۱) .نتیجه گیری :نتایج حاصل از مطالعه نشان میدهدکه گیرنده ۵HT۳بر روی عملکرد تشنج زایی ترامادول اثر دارد بطوریکه آنتاگونیست آن بطور واضح و معنی دار آستانه تشنج ناشی از ترامادول را افزایش داده است وSR۵۷۲۲۷ اگر چه روی انواع تشنجات)تونیک وکلونیک(ناشی ازترامادول تفاوت واضحی نداشته است ولی در فاز مرگ زمان آن را کوتاه تر کرده است و زمانیکه بهمراه اندانسترون داده شده توانسته اثر اندانسترون را کاهش و آستانه تشنج ناشی از ترامادول را بطور معنی داری کاهش دهد .واژه های کلیدی :تشنج، ترامادول، اندانسترون،SR۵۷۲۲۷ ، سرتونین
اصطلاحهای موضوعی کنترل نشده
اصطلاح موضوعی
تشنج ها
اصطلاح موضوعی
گیرنده های سروتونین
اصطلاح موضوعی
آنتاگونیست های سروتونین
اصطلاح موضوعی
ترامادول
اصطلاح موضوعی
اندانسترون
اصطلاح موضوعی
موش ها
اصطلاح موضوعی
SR7227
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )