یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص. ۸۳ - ۹۱؛ همچنین به صورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی
نظم درجات
فقه و معارف اسلامی
زمان اعطا مدرک
۱۳۸۶
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
تقلید در لغت، بمعنی گردن بند به گردن انداختن است و در اصطلاح فقهای مذاهب اسلامی به معانی گوناگون تعریف شده که جمع آنها نزد امامیه به معنای رجوع جاهل به خبره برای کشف حقیقت میباشد و نزد مذاهب اهل سنت رجوع به فقهای اربعه برای دستیابی به احکام فقهی است. تقلید بر دو گونه است؛ تقلید مذموم و تقلید ممدوح؛ تقلید مذموم تقلیدی است که کور کورانه و با اهداف پست صورت گیرد، این، گونه تقلید، مورد نکوهش آیات و روایات قرار گرفته است. تقلید ممدوح همان رجوع جاهل به خبره است برای کشف حقیقت که سیره همه عقلای عالم بر آن جاری است. و نزد اهل سنت تقلید ممدوح همان رجوع به فقهای چهار گانه است. برای اثبات جواز تقلید مورد نظرمان اول به بررسی ادله نزد شیعیان پرداخته که نزد آنها به چهار دلیل عمده اشاره شده است، ۱. آیات قرآن شامل آیه نفر و آیه سوال؛ ۲. روایات مانند ارجاع به عنوان عام، ارجاع به افراد خاص، دلالت التزامی برخی روایات ۳. بنای عقلا؛ ۴. دلیل عقلی، که مهترین دلیل در این باب همین سیره عقلا میباشد. و ثانیا به بررسی دلیل نزد اهل سنت پرداختیم که آنها به آیات، روایات، اجماع صحابه و عقل تمسک کردهاند. سپس به شبهات قائلین به عدم جوازد تقلید پرداخته و به آنها پاسخ داده شده است تا ادعای خود را ثابت و محکمتر کرده باشیم. در ادامه به موارد تقلید نزد مذاهب اسلامی اشاره شده و به این نتیجه رسیدیم که احکام فرعی و موضوعات توقیفی از موارد تقلید هستند ولی اصول دین مسائل اصول فقه، مبادی اجتهاد، و موضوعات صرفه از موارد تقلید نیستند. و در نهایت شرایط مرجع تقلید و مقلّد بحث شده است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
اجتهاد و تقلید
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )