عنوان

بررسی تاثیر اجرای برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل پنج آ بر بار مراقبتی و عملکرد خانوادگی مرابیماران مبتلا به سکته مغزی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان

شماره

۳۲۲۲پ

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

بررسی تاثیر اجرای برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل پنج آ بر بار مراقبتی و عملکرد خانوادگی مرابیماران مبتلا به سکته مغزی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان

نام عام مواد

[پایان نامه]

عنوان اصلي به زبان ديگر

The effect of self-management program based on five-A model on the burden of care and performance of family of patients with stroke in Shahid Beheshti Hospital in Kashan

نام ناشر، پخش کننده و غيره

علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۳۹۹

نام خاص و کميت اثر

۱۱۸ص.

متن يادداشت

پیوست

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

کارشناسی ارشد

نظم درجات

پرستاری nursing

زمان اعطا مدرک

۱۳۹۹/۱۱/۲۹

متن يادداشت

مقدمه: بیماری های مزمن در سراسر جهان به سرعت در حال افزایش هستند.یکی از شایعترین بیماری های مزمن ، سکته مغزی است که با توجه به تعدد مشکلات این بیماری ، چنین برمی آید این بیماران و خانواده هایشان نیاز به مدیریت و ارایه خدمات آموزشی و حمایتی مناسب دارند تا بتوانند توانایی خودمدیریتی ، کاهش بارمراقبتی و بهبود عملکرد خانواده را کسب نمایند. این مطالعه با هدف برر سی تاثیر اجرای برنامه ی خودمدیریتی مبتنی بر مدل پنج آ بر بار مراقبتی و عملکرد خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد.روش: در این مطالعه نیمه تجربی 64 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در دو گروه مداخله و کنترل وارد مطالعه شدند.طرح پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی نیمه تجربی شامل پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل که با انتصاب تصادفی افراد (تصادفی ساده براساس قرعه کشی) به گروه مداخله مداخله و گروه کنترل اجرا شد.قبل و بعد از مداخله ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بار مراقبتی زاریت (Zarit Burden) و پرسشنامه آپگار خانواده گابریل اسملکستین (Family Function Scale) توسط مراقبین اصلی خانوادگی بیماران تکمیل گردید. مداخله شامل آموزش نظری و عملی و پیگیری تلفنی و مجازی به مراقبین خانواده بیماران مبتلا به سکته مغزی به روش گروهی بود.اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS-19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها:یافته های مطالعه نشان داد که حداقل سن مراقبین خانوادگی 25 سال و حداکثر 70 سال بود. مراقب اصلی اکثر بیماران (5/62 درصد) فرزندان آنها بودند.نتایج مطالعه نشان داد که تفاوت آماری معناداری در میانگین پیش آزمون و پس آزمون بار مراقبتی گروه مداخله وجود دارد (P.Value <0/001) به طوری که میانگین پس آزمون به طور معناداری کمتر از پیش آزمون است.به عبارت دیگر مداخله آموزشی انجام شده توانسته است در نمره کل بارمراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در دو گروه مداخله و کنترل بعد از انجام مداخله تفاوت آماری معناداری ایجاد نماید. در مقایسه درجه کارآمدی خانواده براساس نمره آپگار در گروه مداخله قبل از انجام مداخله بیشتر خانواده ها در سطح خانواده کارآمد متوسط قرار داشتند (1/53 درصد) و بعد از انجام مداخله بیشتر خانواده ها به سطح خانواده بسیار کارآمد رسیدند (6/55 درصد) ولی مقایسه درجه آپگار خانواده های گروه مداخله قبل از انجام مداخله نسبت به بعد از آن حکایت از وجود تفاوت معنادار آماری نداشت (P.Value >0.05) و بیانگر این است که اجرای برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل پنج آ نتوانسته موجب بهبود عملکرد مراقبین خانوادگی بیماران سکته مغزی شود.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد برنامه خودمدیریتی مبتنی بر مدل پنج آ بر کاهش بار مراقبتی مراقبین بیماران سکته مغزی موثر است ولی در عملکرد خانوادگی مراقبین تاثیری ندارد.هر چند خودمدیریتی توانسته مراقبین خانواده ها را توانمند سازد ولی به نظر می رسد برای توانمند کردن و افزایش عملکرد خانواده ها باید برنامه های منسجم طراحی و به کار برد .کلیدواژه ها: سکته مغزی ، بار مراقبتی ، عملکرد خانواده، برنامه خودمدیریتی پنج آ

متن يادداشت

Background and Objective: Chronic diseases are rapidly increasing throughout the world. One of the most common chronic diseases is stroke, and given its multiple complications, these patients and their families appear to need appropriate management skills and training and support services to acquire self-management abilities, reduce the burden of care, and improve family performance. The present study was conducted to investigate the effect of implementation of self-management program based on five-A model on the burden of care and performance of families of patients with stroke in Shahid Beheshti Hospital in the city of Kashan.Materials and Methods: A total of 64 family caregivers of patients with stroke admitted o Shahid Beheshti Hospital participated in the present quasi-experimental study in intervention and control groups. The design of the present study is a quasi-experimental experimental design including pretest-posttest with the control group which was performed by random assignment of individuals (simple random based on lottery) to the intervention group and the control group. The data collection tools included Zarit Burden questionnaire and Gabriel Smelkstien Family Function Scales, which were completed by the patients’ main family caregivers before and after intervention. The intervention consisted of theoretical and practical group training and phone and online follow-up of family caregivers of stroke patients. The data were analyzed in SPSS-19.Results: Family caregivers’ minimum age was 25 years and maximum 70 years. Children were the main caregivers of most patients (62.5%). The results showed a significant difference between pretest and posttest burden of care in intervention group (P<0.001), so that mean posttest was significantly less than mean pretest. In other words, the training intervention caused a significant difference in the family caregivers’ total score of care burden in both intervention and control groups. Based on the Apgar score, most families in the intervention group were moderately efficient before intervention (53.1%), and most families reached the highly efficient level after intervention (55.6%), but comparing their Apgar scores before and after intervention showed no significant difference (P>0.05), which suggests that the self-management program based on five-A model did not improve performance of family caregivers of stroke patients.Discussion and Conclusion: The self-management program based on five-A model was effective on reducing the family caregivers’ burden of care, but had no effect on their performance. Although self-management was able to empower family caregivers, it seems empowering and improving performance of families requires design and implementation of coherent programs consistent with Iranian families’ culture, status, and performance, which requires an integrated and multilateral coordination among specialist in the field of medicine.Keywords: Stroke, Burden of Care, Family Performance, Five-A Self-Management Program

موضوع مستند نشده

سکته مغزی

موضوع مستند نشده

Stroke

مستند نام اشخاص تاييد نشده

حیدری، مریم

مستند نام اشخاص تاييد نشده

Heydari, Maryam

مستند نام اشخاص تاييد نشده

دالوندی، اصغر

مستند نام اشخاص تاييد نشده

ارسلانی، نرگس

کشور

ایران

سازمان

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

تاريخ عمليات

20210914

فرمت انتشار

D

نوع ماده

TF

کد کاربرگه

279226

سطح دسترسي

a

تكميل شده

Y