عنوان

بررسی اثر ترکیبات AN352، فلوکسیتین و گلاتیرامر استات بر تغییر پروفایل بیان برخی از ژن های سایتوکینی خانواده Th1 (Ifn-γ، Il-6، Il-12 و Tnf-α) نسبت به ژن های سایتوکینی خانواده Th2(Tgf-β، Il-4، Il-5 و Il-10) در مدل حیوانی بیماری مالتیپل اسکلروزیس

شماره

۳۱۰۴پ

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن

فارسی

عنوان اصلي

بررسی اثر ترکیبات AN352، فلوکسیتین و گلاتیرامر استات بر تغییر پروفایل بیان برخی از ژن های سایتوکینی خانواده Th1 (Ifn-γ، Il-6، Il-12 و Tnf-α) نسبت به ژن های سایتوکینی خانواده Th2(Tgf-β، Il-4، Il-5 و Il-10) در مدل حیوانی بیماری مالتیپل اسکلروزیس

نام عام مواد

[پایان نامه]

عنوان اصلي به زبان ديگر

Study on the effect of AN352, Fluoxetine and Glatiramer acetate therapy in reforming expression profile of Th1 proinflammatory cytokines (Ifn-γ, Il-6, Il-12, and Tnf-α) against Th2 anti-inflammatory cytokines (Tgf-β, Il-4, Il-5, and Il-10) in mouse model of multiple sclerosis.

نام ناشر، پخش کننده و غيره

علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation

تاریخ نشرو بخش و غیره

۱۳۹۹

نام خاص و کميت اثر

۱۲۷ص.

جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن

دکترا

نظم درجات

ژنتیک پزشکی Medical Genetics

زمان اعطا مدرک

۱۳۹۹/۰۷/۱۶

متن يادداشت

مالتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری دمیلینه کننده ی سیستم عصبی مرکزی می باشد که در زنان شایع تر از مردان است. علت اصلی ایجاد این بیماری شناسایی نشده است، اما التهاب و نورودژنره شدن اعصاب دو عامل اصلی و مهم دخیل در ایجاد MS هستند. علی رغم تلاش های متعدد صورت گرفته هنوز درمان قطعی برای این بیماری شناسایی نشده است. از آنجایی که تغییر در بیان ژن های سایتوکینی و کاهش آنتی اکسیدان های طبیعی بدن در بیماری MS به اثبات رسیده است، در این مطالعه تغییر پروفایل بیان ژن های سایتوکینی خانواده Th1 (IFN-γ، IL-6، IL-12 و TNF-α)، ژن های سایتوکینی خانواده Th2 (TGF-β، IL-4، IL-5 و IL-10)،سایتوکین پیش التهابی IL-17 و بیان ژن های کد کننده ی آنتی اکسیدان های گلوتاتیون پراکسیداز-1 و کاتالاز را با روش Real time PCR از نمونه های حاصل از کورپوس کالوزوم مغز موش های ماده C57BL/6 مدل انسفالوپاتی خودایمنی تجربی(EAE) ارزیابی گردید. گروه های مورد مطالعه شامل گروه کنترل سالم، گروه مبتلا به EAE، گروه Sham (موش های مدل EAE که تنها تزریق PBS در آنها انجام شد) و گروه های تیمار، که شامل سه زیر گروه تیمار با AN352، فلوکستین و گلاتیرامر استات بودند. تزریق دارو از یک روز پس از القای مدل به مدت 21 روز انجام شد و پس از آن موش های تمام گروه ها برای بررسی های مولکولی کشته شدند. تغییرات بیان ژن های مذکور به کمک تکنیک Real time PCR، بررسی دمیلینه شدن بافتی با رنگ آمیزی Luxol Fast Blue، و میزان التهاب مغزی توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلن-ائوزین سنجیده شد. در انتها عملکرد آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز در گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار داده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده ی کاهش معنی دار علائم فنوتیپی بیماری در گروه های درمان در مقایسه با موش های EAE بود. افزایش بیان ژن های پیش التهابی Tnf-α، Il-6 و Il-17 حاصل از القا مدل EAE در اثر درمان با هر سه ترکیب دارویی کاهش چشمگیری داشت. از طرف دیگر درمان با سه داروی مورد بررسی افزایش بیان ژن ضد التهابی Tgf-β را به همراه داشت. نتایج بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی نشان دهنده افزایش بیان ژن های Gpx-1 و Cat در گروه های درمانی AN352 و فلوکستین بود. علاوه بر این بررسی بیوشیمیایی آنزیم Gpx-1 نشان دهنده اثر مثبت هر سه درمان در افزایش عملکرد این آنزیم آنتی اکسیدانی بود (P<0.001). در بررسی های پاتولوژیکی مهار التهاب و دمیلیناسیون ناشی از EAE توسط سه داروی گلاتیرامر استات، AN352 و فلوکستین مشخص گردید. به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده اثربخشی دو داروی AN352 و فلوکستین مشابه با گلاتیرامر استات در درمان موش های مبتلا به EAE بود. این یافته ها مطرح کننده ی پتانسیل درمانی این دو ترکیب دارویی با خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی در درمان بیماران MS می باشد . كلمات كليدي: مالتیپل اسکلروزیس، مدل انسفالوپاتی خودایمنی تجربی، فلوکستین، گلاتیرامر استات

متن يادداشت

Inflammation and oxidative stress are mutually inclusive parts of multiple sclerosis (MS) pathology puzzles. Cytokines are radical leaders of inflammation and essential inducers of oxidative stress. Although there is no definitive cure for MS, efforts continue to find the right treatment approaches. The present study was designed to primarily examine the therapeutic potential of the herbal extract of Melilotus Officinalis (AN352), fluoxetine and glatiramer acetate (as a positive control) for the treatment of multiple sclerosis in the experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) model of the disease. The animal model was induced in C57BL/6 female mice. Drugs intraperitoneally administered for a total of 21 days after the first day of post-immunization. The phenotypic signs, a gene expression profile of inflammatory cytokines, antioxidant status, and pathological hallmarks of the disease in the corpus callosum were evaluated.The prophylactic administration of the drugs attenuated the clinical signs of the disease. They significantly declined the gene expression of pro-inflammatory cytokines like Il-6, Tnf-α, and Il-17. AN352, fluoxetine, and glatiramer acetate also surged up the gene expression of Tgf-β, as an anti-inflammatory cytokine. The gene expression and enzymatic activity of Glutathione peroxidase, an antioxidant enzyme, were meaningfully higher in the treatment groups. Pathological evaluation of corpus callosum cross-sections by Luxol Fast Blue and Hematoxylin-eosin staining revealed preserved myelin sheath and declined inflammation in the treated groups compared to the EAE mice. The results of our assay confirmed that immunomodulatory and antioxidant features of the AN352 and fluoxetine ameliorated the EAE severity. This study finding disclosed the potential therapeutic efficiency of these compounds in MS treatment.Keywords: Multiple sclerosis, EAE model, Melilotus Officinalis, Fluoxetine, Glatiramer acetate

موضوع مستند نشده

مالتیپل اسکلروزیس

موضوع مستند نشده

: Multiple sclerosis

مستند نام اشخاص تاييد نشده

حسنی،مهدیه

مستند نام اشخاص تاييد نشده

Mahdieh, Hasani

مستند نام اشخاص تاييد نشده

خرم خورشید، حمیدرضا

مستند نام اشخاص تاييد نشده

زارع عبداللهی ، داود

کشور

ایران

سازمان

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

تاريخ عمليات

20201205

فرمت انتشار

D

نوع ماده

TF

کد کاربرگه

279226

سطح دسترسي

a

تكميل شده

Y