p)، قدرت گرفتن( ۰/۰۰۱ >p)و سطح مقطع عصب مدین( ۰/۰۰۱ >p)، دامنه حرکتی صاف شدن مچ( ۰/۰۰۱ >p)، معنی دار و در مورد دامنه حرکتی خم شدن مچ معنی دار نبود( ۰/۳۵۹.=p)اثر اصلی زمان ، روی تمام متغیرهای موردمطالعه معنی دار بود(۰/۰۰۱ .>p)نتیجه گیری : لیزر تراپی کم توان و پرتوان باعث بهبود علایم و یافته های سونوگرافیک در بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپ میشود که با توجه به نتایج تحقیق حاضر این تاثیر در گروه درمانی لیزرتراپی پرتوان با دوز پایین چشمگیرتر بود واژگان کلیدی : سندروم تونل کارپ، لیزرتراپی کم توان ، لیزرتراپی پرتوان ،سونوگرافی عصب مدین ، سطح مقطع عصب مدین