انطباق برنامه درمانی آموزش صرف زمان افعال و بررسی اثر بخشی آن بر بیان صرف زمان فعل بیماران زبان پریش ناروان فارسی زبان مبتلا به دستور پریشی
نام عام مواد
[پایاننامه]
عنوان اصلي به زبان ديگر
The> effect of Morphosemantic Therapy on the Expression of the Verb Tense in Nonfluent Persian-speaking aphasic Patients with agrammatism: a Single-Subject Study>
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
علوم بهزیستی و توانبخشی University of social welfare & rehabilitation))
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۶
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
ز،۱۲۳ص.
يادداشت کلی
متن يادداشت
پیوست
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
گفتار درمانی speech therapy))
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۶/۱۱/۱۰
کسي که مدرک را اعطا کرده
علوم بهزیستی و توانبخشی University of social welfare & rehabilitation))
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
سابقه وهدف :دستورپریشی از علایمی است که در زبانپریشی ناروان دیده میشود .گفتار این بیماران پیچیدگی نحوی کمی دارد، به طوری که در تولید فعل در سطح کلمه و جمله مشکل دارند و گاهی افعال را در گفتار خودانگیخته حذف میکنند .یکی از علایم دستورپریشی، آسیب نشانگر زمان است .افعال کارکرد مهمی در جمله دارند و نشانگر زمان از جنبههای اصلی صرف فعل است .هدف این مطالعه بررسی تأثیر درمان صرف زمان افعال با روش تکواژی-معنایی که بر مختصه معنایی زمان تمرکز دارد در بیماران زبانپریش ناروان فارسی زبان مبتلا به دستورپریشی بود .مواد و روشها :نوع مطالعه مداخلهای و تجربی، با طرح تک آزمودنی از نوع ABA میباشد .چهار بیمار دستورپریش بزرگسال با ویژگیهای حداقل سواد خواندن و نوشتن، تک زبانه فارسی بودن، راست برتر بودن و داشتن میانگین طول گفته( حداقل ۳) انتخاب شدند .برای۱۰ فعل آموزشی و ۱۰ فعل کنترل در سه زمان( آینده، حال و گذشته) تصاویر خطی سیاه و سفید تهیه گردید .ویژگیهای گفتار پیوسته در تکلیف توصیف تصویر آشیانه پرنده و گفتار آزاد قبل و بعد از درمان ارزیابی شدند .درمان با روش تکواژی-معنایی روی بیماران اجرا شد .برای تحلیل نتایج مطالعه از روشهای تحلیل چشمی نمودار شامل تعیینlevel ، trend و slope و محاسب statistic C ، statistic d استفاده شد .یافتهها :نتایج نشان داد که درمان تکواژی-معنایی علاوه بر افزایش درصد پاسخهای درست صرف افعال آموزشی منجر به تعمیم نتایج در صرف افعال کنترل نیز شد .همچنین اثر درمان طی ۳ جلسه در ۳ هفته متوالی حفظ شد .در چهار بیمار نتایج نشان داد که تغییرات صرف افعال آموزشی در مجموع ۱۵ جلسه درمانی نسبت به فاز خط پایه معنادار بود .همچنین به دنبال بررسی میزان تعمیم نتایج درمان به افعال کنترل با روش آماری statistic d در دو بیمار اول محقق شاهد اندازهی اثر متوسط و دو بیمار آخر اندازهی اثر بزرگ بود .درمان تکواژی معنایی با اینکه بر بیشتر ویژگیهای گفتار پیوسته تاثیر گذاشته بود و باعث افزایش این ویژگیها شده بود، با این حال نمیتوان به طور یقین بیان کرد که این درمان بهطور مشخصی بر این ویژگیها تاثیر میگذارد و نیازمند تحقیقات بیشتری در این زمینه میباشد .نتیجهگیری :آموزش صرف فعل در گفتار خودانگیخته از لحاظ بالینی دارای اهمیت است .تحقیق حاضر نشان داد که برای درمان مشکلات صرف فعل در بیماران دستورپریش فارسی زبان ممکن است بتوان از این روش با حفظ اثر درمان طی مدت نسبتا طولانی استفاده کرد .واژگان کلیدی :دستورپریشی، آسیب صرف فعل، درمان تکواژی معنایی، فارسی
متن يادداشت
Background and purpose. One of the symptoms relatively common in non-fluent aphasia is agrammatism. Speech of these patients reveals low syntactic complexity so that they encounter problems producing verbs at word or sentence ranks. At times they remove verbs from their spontaneous speech. One of the agrammatic speech indicators is tense marker deficit. Since verbs have vital function in the sentence and tense marker is one of the main aspects of verb inflection, this project aimed at examining the effect of morphological-semantic method of verb tense inflection on Persian- speaking patients with non-fluent agrammatic aphasia. Material and methods . This interventional-experimental study was administered with single- subject ABA design. Four literate adult aphasic patients with agrammatism and verb inflection deficits participated in the study. Line drawing black and white pictures were provided for 10 target and 10 control verbs in 3 tenses of the present, the future and the past. Morphological-semantic method was performed. Graph examination of level, trend and slope and C statistic was used for data analysis. Results . The results revealed that morphological- semantic method not only increased the percent of correct inflection of target verbs tense but also generalized into the control verbs. The effect of the therapy was maintained for 3 weeks of the follow-up. In the fourpatient the changes resulting from 15 therapeutic sessions were significant in comparison to the baseline. Conclusion . Therapy for verb inflection in spontaneous speech is clinically important. The current study revealed that it may be possible to use morphological-semantic method successfully for verb inflection deficits in Persian- speaking aphasic patients. Keywords: agrammatism; tense marker deficit; morphological-semantic method, Persian
خط فهرستنویسی و خط اصلی شناسه
ba
عنوان اصلی به زبان دیگر
عنوان اصلي به زبان ديگر
The> effect of Morphosemantic Therapy on the Expression of the Verb Tense in Nonfluent Persian-speaking aphasic Patients with agrammatism: a Single-Subject Study>
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
موضوع مستند نشده
agrammatism; tense marker deficit; morphological
مقوله موضوعی
متن عنصر شناسه ای مقوله موضوعی
دستورپریشی
متن عنصر شناسه ای مقوله موضوعی
agrammatism; tense marker deficit
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )