Investigation the effect of different concentration of Hesperetin on the expression of MLH1 and MSH2 genes in SKBR3 breast cancer cell line.
نام عام مواد
Dissertation
نام نخستين پديدآور
Naser Hameed Saleh
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
Natural Science
تاریخ نشرو بخش و غیره
1402
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
103p.
ساير جزييات
cd
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
Ph.D.
نظم درجات
Molecular Genetics
زمان اعطا مدرک
1402/06/18
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
Hesperetin, a flavonoid, has been shown to alter gene expression and function as an epigenetic agent to stop the development of breast cancer cells. Hesperetin was tested in this research at seven different dosages on both normal and cancerous breast cells, with the cancer cell line responding more strongly. After 48 hours of exposure, SKBR3's half-maximal inhibitory concentration (IC50) was 289.6 µM/mL and MCF-10A's was 855.4 µM/mL. The research evaluated the expression of the MLH1 and MSH2 genes in breast cancer (SKBR3) and healthy (MCF-11A) cell lines after exposure to different dosages (200, 400, and 600 µM/mL) of HSP using real-time polymerase chain reaction. The research found that increasing hesperetin concentrations were substantially associated with an increase in MLH1 gene expression in the SKBR3 cell line, as shown by median and percentile values. Hesperetin therapy caused the MLH1 gene expression to substantially vary from that of the control group, HSP400, and HSP600 groups and, in the SKBR3 cell line, increased MSH2 gene expression in a dose-dependent manner. Hesperetin also raised the amount of apoptotic and dead cells, with the fraction of dead cells rising much more at doses of 400 and 600 µM/mL, according to the research. The MTT assay, which supported these data, suggested that hesperetin may show potential as a treatment medication for breast cancer by inducing apoptosis and reducing cell viability.
متن يادداشت
هسپرتین، یک فلاوونوئید است که نشان داده شده است که بر روی بیان ژنی تأثیر میگذارد و به عنوان یک عامل اپیژنتیک عمل کرده و توانایی متوقف کردن توسعه سلولهای سرطانی پستان را دارد. هسپرتین در این پژوهش در هفت دوز مختلف بر روی سلولهای سینه نرمال و سلولهای سرطانی مورد آزمایش قرار گرفت، با اینکه خط سلول سرطانی بازتاب قویتری داشت. پس از 48 ساعت تماس، میزان مهار نیمهمکث مرکزی (IC50) برای خط سلول SKBR3 برابر با 289.6 µM/mL و برای خط سلول MCF-10A برابر با 855.4 µM/mL بود. در این پژوهش، بعد از تعرض به دوزهای مختلف هسپرتین (200، 400 و 600 µM/mL) با استفاده از راکشن زنجیرهای پلیمراز به صورت زمان واقعی، بررسی شد که ژنهای MLH1 و MSH2 در خط سلولهای سرطانی پستان (SKBR3) و سلولهای سالم (MCF-11A) چگونه عبارت میشوند. پژوهش نشان داد که افزایش غلظتهای هسپرتین به طرز قابل توجهی با افزایش بیان ژن MLH1 در خط سلول SKBR3 همراه است که توسط میانه و ارزشهای درصدی نشان داده شده است. درمان با هسپرتین باعث اختلاف چشمگیری در بیان ژن MLH1 نسبت به گروه کنترل، گروههای HSP400 و HSP600 شده و در خط سلول SKBR3 باعث افزایش بیان ژن MSH2 به صورت وابسته به دز شد. هسپرتین همچنین میزان سلولهای آپوپتوزی و مرده را افزایش داد، با افزایش چشمگیر میزان سلولهای مرده در دوزهای 400 و 600 µM/mL بر اساس تحقیقات. آزمایش MTT که این دادهها را تأیید میکند، نشان میدهد که هسپرتین ممکن است به عنوان یک داروی درمانی برای سرطان پستان با تحریک آپوپتوز و کاهش قابلیت زندهمانی سلولی نشانههایی از پتانسیل دارد.
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
بررسی اثر غلظت های مختلف هسپرتین بر میزان بیان ژن های MLH1 و MSH2در رده سلولی SKBR3 سرطان پستان