اثربخشی برنامه آموزشی شایستگی اجتماعی بر خود کارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان با عملکرد تحصیلی پایین
نام نخستين پديدآور
مهدی مهد.وی نیک
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۱۱ص.
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
روانشناسی تربیتی
زمان اعطا مدرک
۱۴۰۲/۰۶/۲۷
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی شایستگی اجتماعی برخود کارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان با عملکرد تحصیلی پایین در سالتحصیلی 02-1401 انجام گرفته است. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. برای اجرای این پژوهش ابتدا از بین کلیه دانش آموزان پایه پنجم و ششم با عملکرد تحصیلی پایین شهر تبریز با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، در مجموع 30 نفر در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) انتخاب شدند. سپس از هر دو گروه پیش آزمون خودکارآمدی به عمل آمد، دوره آموزشی به مدت 10 جلسه 40 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و در نهایت پس آزمون ابعاد خودکارآمدی برای هر دو گروه اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد ابعاد خودکارآمدی برای کودکان و نوجوانان موریس (2001) بود. داده های گردآوری شده به منظور آزمون فرضیات با استفاده از آزمون کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج آماری پژوهش نشان میدهد که دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بعد از دوره آموزشی تفاوت معنی داری در خودکارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی به دست آورده اند. به طوری که دوره آموزشی برنامه شایستگی های اجتماعی منجر به افزایش خودکارآمدی دانش آموزان با عملکرد تحصیلی پایین در ابعاد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی شده است. در نتیجه برنامه آموزشی شایستگی های اجتماعی یکی از مهم ترین منابع تقویت و رشد خود کارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان پایه پنجم و ششم با عملکرد تحصیلی پایین شهر تبریز محسوب می شود.
متن يادداشت
This research has been conducted with the aim of determining the effectiveness of the social competence training program regarding the academic, social and emotional efficiency of students with low academic performance. This research was conducted in a semi-experimental way with a pre-test-post-test design with experimental and control groups. In order to carry out this research, a total of 30 people were selected from among all fifth and sixth grade students with low academic performance in Tabriz using the purposeful sampling method in two experimental (15 people) and control (15 people) groups. Then, self-efficacy pre-test was conducted for both groups, the training course was conducted for 10 one-hour sessions for the experimental group, and finally, the self-efficacy dimensions post-test was conducted for both groups. The data collection tool was Morris' (2001) self-efficacy dimensions questionnaire for children and adolescents. The collected data were analyzed using the covariance test in order to test the hypotheses. The statistical results of the research show that compared to the control group, the students of the experimental group have obtained a significant difference in academic, social and emotional self-efficacy after the training course. So that the training course of the social skills program has led to an increase in the self-efficacy of students with low academic performance in academic, social and emotional dimensions. As a result, the social skills training program is considered one of the most important sources of strengthening and growing the academic, social and emotional self-efficacy of fifth and sixth grade students with low academic performance in Tabriz city.Keywords: social competence educational program, academic, social and emotional self-efficacy, students with low academic performance
عنوانهای گونه گون دیگر
عنوان گونه گون
The effectiveness of the social competence training program on the academic, social and emotional self-efficacy of students with low academic performance
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )